- prosić
- ndk VIa, proszę, \prosićsisz, proś, \prosićsił, proszony1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić»
Prosić koleżankę do telefonu.
Prosić rodzinę do stołu.
Prosić o pomoc.
Prosić o przebaczenie.
Prosić o chleb, o wodę.
Prosić o chwilę rozmowy, o wyjaśnienie czegoś.
Prosić kogoś do tańca.
◊ Prosić o głos «prosić o prawo wypowiedzenia się, przemówienia»◊ Prosić o czyjąś rękę «oświadczać się o kogoś»◊ Nie dać się (długo, dwa razy) prosić «szybko, ochotnie spełnić czyjąś prośbę, żądanie»◊ Prosić za kimś «wstawiać się za kimś»◊ Proszę mi wierzyć «zwrot wtrącony jako zapewnienie o prawdziwości tego, co się mówi»◊ Proszę (przyjść, wstać, zamknąć drzwi, proszę o spokój itp.) «zwrot grzecznościowy wyrażający złagodzenie rozkazu, żądania, życzenia»◊ Proszę, proszę bardzo, proszę uprzejmie itp. a) «zwroty grzecznościowe używane jako odpowiedź na „dziękuję"» b) «zwroty wyrażające zgodę na coś»◊ Proszę pana, proszę pani «formuła grzecznościowa zwracania się do kogoś, z kim się nie jest na ty»◊ Proszę, no proszę! «wykrzyknik wyrażający podziw, zdumienie»◊ pot. (Coś, ktoś jest) że proszę, że proszę siadać «zwrot będący wyrazem pewnego uznania albo rubasznej aprobaty»2. «zwracać się do kogoś, by go nakłonić do przybycia w odwiedziny; zachęcać kogoś uprzejmie do wejścia dokądś; zapraszać»Nie idź, gdzie cię nie proszą.
Proszę panią do pokoju.
Prosić kogoś na coś, np. na obiad, na herbatę, na rozmowę.
∆ Proszę! «wykrzyknik zezwalający komuś znajdującemu się za drzwiami na wejście do pomieszczenia; odpowiedź na pukanie»I prosić się rzad. «uporczywie prosić, błagać o coś»◊ Coś prosi się o coś «coś wymaga naprawy, uzupełnienia czymś»
Słownik języka polskiego . 2013.