Człowiek prymitywny.
Prymitywne życie.
Prymitywny sposób myślenia.
Prymitywne narzędzia.
Słownik języka polskiego . 2013.
prymitywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, prymitywnyni, prymitywnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pozostający na pierwotnym, niskim etapie rozwoju; też: właściwy pierwotnemu człowiekowi, pierwotnemu umysłowi;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciosać — 1. Ciosać komuś kołki na głowie, posp. na łbie «robić komuś ciągłe wymówki, zadręczać kogoś psychicznie»: Czytał dużo, a jak czytał, to nic nie robił. Babka mu za to ciągle ciosała kołki na głowie. A. Michnik, J. Tischner, J. Żakowski, Między. 2 … Słownik frazeologiczny
klin — 1. Wbić klin (klina) między kogoś «poróżnić, pokłócić kogoś»: (...) wicepremier powiedział, aby opozycja nie próbowała „w sposób prymitywny” wbijać klina między AWS i UW, bo to się nie uda. Rzecz 04/12/1997. 2. (Wybić) klin klinem «zwalczyć… … Słownik frazeologiczny
artysta — m odm. jak ż IV, CMs. artystayście; lm M. artystayści, DB. artystatów 1. «twórca lub odtwórca dzieła sztuki» Artysta genialny, awangardowy. Artysta dramatyczny, sceniczny, estradowy, kabaretowy, filmowy, cyrkowy. Artysta grafik. Artysta malarz.… … Słownik języka polskiego
barbarzyński — barbarzyńskiscy 1. «pozbawiony kultury, smaku; prymitywny; ignorancki; okrutny» Barbarzyńska walka. Znęcać się nad kimś w barbarzyński sposób. Barbarzyńskie warunki mieszkaniowe. 2. «właściwy barbarzyńcom ludziom niecywilizowanym, dzikim»… … Słownik języka polskiego
bekadło — n III, Ms. bekadłodle; lm D. bekadłodeł «prymitywny sygnalizator akustyczny mający postać tuby, zaopatrzonej w ustnik membranowy, używany do ogłaszania alarmu przez jednostki straży pożarnej w małych osiedlach wiejskich» … Słownik języka polskiego
chałupa — ż IV, CMs. chałupapie; lm D. chałupaup 1. «chłopski dom mieszkalny, zwłaszcza dawny, drewniany, prymitywny» Chałupy kryte słomą. 2. pot. «budynek mieszkalny kiepski, licho zbudowany, chylący się do upadku; buda» 3. pot. «żartobliwie, rubasznie o… … Słownik języka polskiego
chodak — m III, D. a, N. chodakkiem; lm M. i «lichy, prymitywny but, zrobiony z drzewa, łyka, rzadziej ze skóry lub innego materiału; trep, łapeć, kapeć» … Słownik języka polskiego
chorda — ż IV, CMs. chordardzie; lm D. chord zool. «prymitywny szkielet osiowy niższych strunowców (zachowany u wielu ryb), mający postać elastycznego pręta o właściwościach mechanicznych podobnych do chrząstki; struna grzbietowa» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
chów — m IV, D. chowu, Ms. chowie, blm «racjonalne utrzymywanie zwierząt i opieka nad nimi; pielęgnowanie» Chów bydła, drobiu, królików, świń. Krowa, koń własnego chowu. Zostawić cielę, prosię, źrebię do chowu, na chów. ◊ Domowego chowu «parafiański,… … Słownik języka polskiego
