- błędnik
- m III, D. -a, N. \błędnikkiem; lm M. -ianat. «część ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi; ucho wewnętrzne»
Słownik języka polskiego . 2013.
błędnik
Look at other dictionaries:
błędnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} wewnętrzna część ucha, w której znajdują się receptory zmysłu słuchu i równowagi {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
labirynt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. labiryntncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}archit. {{/stl 8}}{{stl 7}} w starożytności: budowla o zawiłej sieci krzyżujących się lub ślepych korytarzy i sal,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błędnikowy — przym. od błędnik … Słownik języka polskiego
endolimfa — ż IV, CMs. endolimfafie, blm biol. «płyn wypełniający błędnik błoniasty ucha wewnętrznego» … Słownik języka polskiego
