błędnik

błędnik
m III, D. -a, N. \błędnikkiem; lm M. -i
anat. «część ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi; ucho wewnętrzne»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • błędnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} wewnętrzna część ucha, w której znajdują się receptory zmysłu słuchu i równowagi {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • labirynt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. labiryntncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}archit. {{/stl 8}}{{stl 7}} w starożytności: budowla o zawiłej sieci krzyżujących się lub ślepych korytarzy i sal,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • błędnikowy — przym. od błędnik …   Słownik języka polskiego

  • endolimfa — ż IV, CMs. endolimfafie, blm biol. «płyn wypełniający błędnik błoniasty ucha wewnętrznego» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”