przepływ — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przepływwie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczanie się, przepływanie, przelewanie cieczy, gazu, energii : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przepływ gazu, powietrza. Zwiększa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odkręcać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odkręcaćam, odkręcaća, odkręcaćają, odkręcaćany {{/stl 8}}– odkręcić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odkręcaćcę, odkręcaćci, odkręcaćkręć, odkręcaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatamować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zatamowaćmuję, zatamowaćmuje, zatamowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uniemożliwić, powstrzymać ruch, przepływ, upływ, przesuwanie się itp. czegoś; zatkać, zagrodzić coś czymś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciąg — m III, D. u, N. ciąggiem; lm M. i 1. «nieprzerwana ciągłość, tok czegoś» a) «w przestrzeni: droga, ulica, szlak, trasa; pasmo, pas» Ciąg pieszy, komunikacyjny, uliczny, spacerowy, przewozowy, handlowy, wystawowy, usługowy, widokowy. Ciąg zieleni … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
cug — m III, D. u, Ms. cuggiem; lm M. i 1. pot. «przepływ powietrza w piecu, wentylatorze itp.» 2. przestarz. «zaprzęg składający się z sześciu lub czterech koni, zwykle jednej maści, zaprzężonych parami» Jechać cugiem. 3. przestarz. zwykle w lm «para… … Słownik języka polskiego
cyrkulacja — ż I, DCMs. cyrkulacjacji; lm D. cyrkulacjacji (cyrkulacjacyj) 1. «obieg, przepływ» Cyrkulacja ciepła. Dobra, zła cyrkulacja krwi. 2. ekon. «ogół aktów kupna sprzedaży dokonywanych w społeczeństwie; jedna z form wymiany produktów pracy, właściwa… … Słownik języka polskiego
dławić — ndk VIa, dławićwię, dławićwisz, dławićaw, dławićił, dławićwiony 1. «powodować zatamowanie oddechu, ściskać za gardło; dusić, gnieść» Dławiący dym, zaduch. Łzy, płacz dławią kogo. Dławić kogo rękami za gardło. przen. a) «tłumić, przygłuszać»… … Słownik języka polskiego
drebel — m I, D. drebelbla; lm M. drebelble. D. drebelbli ryb. «łódź do przewożenia żywych ryb, bezpośrednio po ich wyłowieniu, mająca specjalny pojemnik z dziurkowanym dnem, umożliwiającym przepływ wody» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
elektromotoryczny — ∆ fiz. Siła elektromotoryczna «czynnik powodujący przepływ prądu w obwodzie elektrycznym, równy różnicy potencjałów na końcówkach otwartego źródła prądu» … Słownik języka polskiego
