rezonować

rezonować
I
ndk IV, \rezonowaćnuję, \rezonowaćnujesz, \rezonowaćnuj, \rezonowaćował
«dowodzić, mówić z dużą pewnością siebie, zwłaszcza krytycznie lub umoralniająco; rozprawiać, pouczać, mędrkować»

Rezonować na każdy temat.

Lubił rezonować przy każdej okazji.

‹z fr.›
II
ndk IV, \rezonowaćnuje, \rezonowaćował
fiz. «o ciałach sprężystych: drgać w rezonansie z siłą wzbudzającą drgania, współdrgać; o dźwiękach: współbrzmieć»
‹z łac.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • rezonować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, rezonowaćnuję, rezonowaćnuje {{/stl 8}}{{stl 7}} dużo rozprawiać na jakiś temat, pouczać, ganić, moralizować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lubił dużo rezonować. <fr.> {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rezonowanie — n I rzecz. od I rezonować a. II rezonować …   Słownik języka polskiego

  • rezoner — m IV, DB. a, Ms. rezonererze; lm M. rezonererzy, DB. ów 1. «człowiek lubiący rezonować» Zimny, pewny siebie rezoner. 2. lit. «postać w utworze dramatycznym lub epickim komentująca i interpretująca, najczęściej w imieniu autora, przedstawione… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”