- rozbroić
- dk VIa, \rozbroićbroję, \rozbroićbroisz, \rozbroićbrój, \rozbroićbroił, \rozbroićbrojony - rozbrajać ndk I, \rozbroićam, \rozbroićasz, \rozbroićają, \rozbroićaj, \rozbroićał, \rozbroićany1. «pozbawić uzbrojenia, odebrać broń, uczynić bezbronnym; zdemilitaryzować, zdemobilizować»
Rozbroić nieprzyjaciela.
Rozbrojony żołnierz.
2. «uśmierzyć, rozładować czyjś gniew, czyjąś złość; spowodować lepszy humor u kogoś; udobruchać, wzruszyć kogoś»Rozbroić dobrodusznością, naiwnością, żartem.
3. fiz. «pozbawić ładunku ciało naładowane elektrycznie; rozładować»rozbroić się - rozbrajać się1. «pozbawić się broni, uzbrojenia, zlikwidować lub ograniczyć siły zbrojne, przemysł wojenny; zdemilitaryzować się»Państwo rozbroiło się.
2. fiz. «ulec wyładowaniu elektrycznemu; rozładować się»
Słownik języka polskiego . 2013.