rozkwiecić

rozkwiecić
dk VIa, \rozkwiecićcę, \rozkwiecićcisz, \rozkwiecićkwieć, \rozkwiecićcił, \rozkwiecićcony - rozkwiecać ndk I, \rozkwiecićam, \rozkwiecićasz, \rozkwiecićają, \rozkwiecićaj, \rozkwiecićał, \rozkwiecićany,
książk. «sprawić, że coś kwitnie, pokrywa się kwiatami»

Lato ogród rozkwieca.

rozkwiecić się - rozkwiecać się «wydać kwiaty, pokryć się kwiatami; rozkwitnąć»

Rozkwieciła się łąka.

Rozkwieciły się jabłonie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • rozkwiecony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozkwiecić (p.) rozkwiecony w użyciu przym. «pokryty, obsypany kwiatami, kwitnący, kwiecisty» Rozkwiecony ogród …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”