rozrabiacz

rozrabiacz
m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)
posp. «ten, kto rozrabia, robi intrygi, wywołuje awantury, zamieszanie; intrygant»

Poskromić rozrabiaczy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • rozrabiacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba lubiąca rozrabiać, wszczynać awantury, konflikty, wywoływać zamieszanie, intrygować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dopuścić rozrabiaczy do głosu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozrabiaczka — ż III, CMs. rozrabiaczkaczce; lm D. rozrabiaczkaczek forma ż. od rozrabiacz Była typem rozrabiaczki …   Słownik języka polskiego

  • rozrabiaka — m odm. jak ż III, CMs. rozrabiakaace; lm M. rozrabiakaki, DB. rozrabiakaków posp. «awanturnik, łobuz, rozrabiacz» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”