- ruszać
- ndk I, \ruszaćam, \ruszaćasz, \ruszaćają, \ruszaćaj, \ruszaćał, \ruszaćany - ruszyć dk VIb, \ruszaćszę, \ruszaćszysz, rusz, \ruszaćszył, \ruszaćszony1. «zaczynać się posuwać w jakimś kierunku; zaczynać iść, jechać dokądś; wyruszać»
Konie ruszyły kłusem.
Samochód nie mógł ruszyć.
Ruszyć komuś z pomocą.
Ruszać do ataku, do boju.
∆ Rzeka ruszyła, wody ruszyły «lód popękał i zaczęła płynąć kra»◊ Ani rusz «o zupełnej niemożności działania, rozpoczęcia, kontynuowania czegoś»◊ Co rusz «co chwila, stale, co krok»◊ Nie ruszyć krokiem, nogą «nie opuścić jakiegoś miejsca, nie oddalić się ani na chwilę»◊ Ruszaj! «odejdź stąd, zejdź mi z oczu»2. «zmieniać miejsce, położenie czegoś, wykonywać ruchy, poruszać coś albo czymś, dotykać czegoś»Ruszyć ręką, nogą.
Ruszać wąsikami.
Ruszyć kamień z miejsca.
Ruszać ustami.
◊ Nie ruszyć czegoś «nie wziąć, nie użyć, nie dotknąć czegoś»◊ Nie ruszyć palcem «nic nie zrobić, nie zareagować na coś»◊ Sumienie kogoś ruszyło «ktoś poczuł skruchę, litość»◊ pot. Ruszyć głową, konceptem «pomyśleć intensywnie, zdobyć się na inicjatywę, pomysł»3. «zaczynać funkcjonować»Fabryka ruszyła.
Ruszyły maszyny.
Budowa ruszyła.
ruszać się - ruszyć się1. forma wzmocniona czas. ruszać - ruszyć w zn. 1Nie ruszyć się z miejsca.
Ruszyć się z Warszawy.
2. częściej ndk «być w ruchu, chodzić, krzątać się»Ruszać się żywo, energicznie, leniwie.
Ledwo się ruszał.
◊ Nie ma gdzie się ruszyć «gdzieś jest bardzo ciasno»3. «chwiać się, kołysać się»Listki się ruszały na wietrze.
Ząb mi się rusza.
Słownik języka polskiego . 2013.