siekacz

siekacz
m II, D. -a; lm M. -e, D. -y
1. «narzędzie do siekania, rodzaj noża przeznaczonego do siekania czegoś (np. tasak do siekania mięsa lub ostrze w kształcie litery S, osadzone na długim trzonku do siekania paszy)»
2. anat. «u ssaków: jeden z zębów przednich, o kształcie zwykle dłutowatym, osadzonych pośrodku szczęki górnej (w kości międzyszczękowej) i żuchwy»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • siekacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rodzaj noża osadzonego na długim trzonku, służący do siekania czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siekacz do siekania mięsa, paszy. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sieczny — «ostry, siekący, służący do cięcia, sieczenia, do walki wręcz» Broń sieczna. ∆ anat. Ząb sieczny → siekacz w zn. 2 sieczna w użyciu rzecz., mat. «linia prosta przecinająca krzywą, jakąś figurę geometryczną lub powierzchnię w dwu lub więcej… …   Słownik języka polskiego

  • sekočius — ×sekõčius (l. siekacz, brus. cякaч) sm. (2) 1. Kč, Stk, Sem, JnšM įrankis su kotu daržovėms ar mėsai kapoti, kaponė: Bulbas kapoju sekočiù Lz. Aš su sekõčium mėsą kapoju Švn. 2. Ant, Kur, Rk, Pnm prietaisas dalgiui plakti, pentelė: Atnešk ir… …   Dictionary of the Lithuanian Language

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”