skawalić

skawalić
dk VIa, \skawalićlę, \skawalićlisz, skawal, \skawalićlił, \skawalićlony - skawalać ndk I, \skawalićam, \skawalićasz, \skawalićają, \skawalićaj, \skawalićał, \skawalićany
«spowodować zbicie, zlepienie się czegoś w kawały, bryły»

Kakao skawalone pod wpływem wilgoci.

skawalić się - skawalać się «ulec skawaleniu, zbić się, zlepić się w kawały, bryły»

W kołdrze skawaliła się wata.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • skawalać — → skawalić …   Słownik języka polskiego

  • skawalenie — ↨ skawalenie się n I rzecz. od skawalić (się) …   Słownik języka polskiego

  • uleżeć — dk VIIb, uleżećżę, uleżećżysz, uleż, uleżećżał «wytrwać pewien czas leżąc; o owocach, żywności: dochować się do pewnego czasu będąc gdzieś złożonym» Nie móc uleżeć w łóżku (np. z niepokoju, ze zdenerwowania). Uleżał zaledwie do godziny siódmej i… …   Słownik języka polskiego

  • zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… …   Słownik języka polskiego

  • zleżeć się — dk VIIb, zleżeć sięży się, zleżeć siężał się rzad. «zniszczeć, zepsuć się od długiego leżenia; zbić się, skawalić się wskutek długiego leżenia (zwykle bez dostępu powietrza)» Przewietrzać, trzepać ubranie, żeby się nie zleżało. Siano w stogu się… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”