sosrąb

sosrąb
m IV, \sosrąbrębu a. \sosrąbrąbu, Ms. \sosrąbrębie a. \sosrąbrąbie; lm M. \sosrąbręby a. \sosrąbrąby
reg. «w dawnym drewnianym budownictwie wiejskim, zwłaszcza na Podhalu: gruba, zwykle zdobiona belka stropowa biegnąca wzdłuż całego pułapu dla podtrzymania go»

Rzeźbiony sosrąb.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • sosręb — m IV, D. sosrębrębu, Ms. sosrębrębie; lm M. sosrębręby → sosrąb …   Słownik języka polskiego

  • tragarz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. B.=D.; lm B.=D. «człowiek zajmujący się przenoszeniem ciężarów, wyładowywaniem towarów; na dworcach: numerowy, bagażowy» 2. B.=M.; lm B.=M. reg. → sosrąb ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”