stropić

stropić
dk VIa, \stropićpię, \stropićpisz, strop, \stropićpił, \stropićpiony
przestarz. «pozbawić pewności siebie, zbić z tropu; zaskoczyć, speszyć, zmieszać, skonfundować»

Napastliwe zachowanie kolegi stropiło go.

Zamilkł stropiony.

stropić się «stracić pewność siebie, zmieszać się, skonfundować się»

Stropił się na widok zwierzchnika.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • stropić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, stropićpię, stropićpi, stropićpiony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie; speszyć, zbić z tropu, zawstydzić, onieśmielić, skonsternować : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stropić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poczuć się zakłopotanym, stracić pewność siebie; zmieszać się, speszyć się, zawstydzić się, skonfundować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stropił się, nie wiedząc, co odpowiedzieć. Nie dać się stropić żadnymi przeszkodami. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • торопеть — I торопеть I, оторопеть, торопа неповоротливый человек , укр. торопа – то же, торопитися пугаться, смущаться , цслав. утрапъ ἔκστασις, болг. истръпна, истръпвам цепенею , словен. tràp, род. п. trapa дурак, болван , trapiti, trâpim мучить , чеш …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

  • zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

  • skonfundować — dk IV, skonfundowaćduję, skonfundowaćdujesz, skonfundowaćduj, skonfundowaćował, skonfundowaćowany przestarz. «wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć» Skonfundować kogoś niedyskretnym pytaniem. skonfundować się… …   Słownik języka polskiego

  • skonsternować — dk IV, skonsternowaćnuję, skonsternowaćnujesz, skonsternowaćnuj, skonsternowaćował, skonsternowaćowany książk. «wprowadzić w stan konsternacji, zakłopotania; speszyć, zmieszać, zbić z tropu» Byli skonsternowani nieoczekiwaną wizytą. Przykra… …   Słownik języka polskiego

  • trop — I m IV, D. u, Ms. troppie; lm M. y «odbicie stopy zwierzęcia na ziemi lub śniegu; ślad» Świeży trop. Trop zajęczy. Trop wilka, jelenia. ∆ łow. Trop gonny «trop zwierzęcia w biegu, pomykającego, galopującego» ◊ Być na tropie (czegoś, czyimś);… …   Słownik języka polskiego

  • zacukać się — dk I, zacukać sięam się, zacukać sięasz się, zacukać sięają się, zacukać sięaj się, zacukać sięał się pot. «zakłopotać się, stropić się, zaniemówić» Chciał coś powiedzieć, ale się zacukał …   Słownik języka polskiego

  • zakłopotać — dk IX, zakłopotaćoczę a. zakłopotaćocę, zakłopotaćoczesz, zakłopotaćocz, zakłopotaćał «zmartwić, stropić, zmieszać; wprawić w kłopot» Zakłopotało go jej milczenie. Stanął zakłopotany. zakłopotać się «zatroszczyć się o coś, zmartwić się czymś,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”