burknąć

burknąć
dk Va, \burknąćnę, \burknąćniesz, \burknąćnij, \burknąćnął, \burknąćnęła, \burknąćnęli, \burknąćnąwszy
«odpowiedzieć komuś z niechęcią, półsłówkami, powiedzieć coś w sposób opryskliwy, niegrzeczny»

Burknąć coś niewyraźnie w odpowiedzi, ze złością.

Burknął, żeby się nie wtrącać do niego.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • burknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}burczeć I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • burknięcie — n I rzecz. od burknąć …   Słownik języka polskiego

  • burczeć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, burczećczę, burczećczy, burczećczał, burczećczeli {{/stl 8}}– burknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, burczećnę, burczećnie, burczećnij, burczećnął, burczećnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} odzywać się zdawkowo, w sposób… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”