sztandar

m IV, D. -u, Ms. \sztandararze; lm M. -y

«chorągiew o odpowiedniej barwie, czasem z wyhaftowanym lub wymalowanym godłem, stanowiąca znak państwa, jednostki wojskowej lub organizacji, towarzystwa, szkoły itp.»

Sztandar narodowy, szkolny, pułkowy.

Nieść, zatknąć, zdobyć sztandar.

Sztandary powiewają, łopoczą na wietrze.

∆ Czerwony sztandar «sztandar koloru czerwonego, będący międzynarodowym godłem walki proletariatu»

∆ Sztandar przechodni «w PRL: sztandar wręczany uroczyście jako wyróżnienie dla zespołu, który zdobył pierwsze miejsce we współzawodnictwie pracy, przekazywany kolejnemu zwycięskiemu zespołowi»

∆ Order Sztandaru Pracy «wysokie odznaczenie PRL ustanowione w r. 1949, nadawane za wybitne zasługi dla budowy socjalizmu, za osiągnięcia w pracy zawodowej»

◊ Walczyć, zwyciężać pod czyimś sztandarem; zaciągnąć się pod czyjeś sztandary «walczyć, brać udział w (zwycięskich) bitwach służąc w jakimś wojsku; zaciągnąć się do jakiegoś wojska»

◊ Walczyć, skupiać się pod sztandarem czegoś, np. międzynarodowej solidarności, walki rewolucyjnej «walczyć w imię jakiejś idei, wstępować do organizacji o określonej ideologii»

‹niem. z fr.›