Szurnąć krzesło w kąt pokoju.
Szurnął książkę na stół.
Słownik języka polskiego . 2013.
szurnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}szurać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}szurnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, szurnąćnę, szurnąćnie, szurnąćnij, szurnąćnął, szurnąćnęli, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rzucić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szurać — ndk I, szuraćam, szuraćasz, szuraćają, szuraćaj, szuraćał szurnąć dk Va, szuraćnę, szuraćniesz, szuraćnij, szuraćnął, szuraćnęła, szuraćnęli, szuraćnąwszy 1. «posuwać, przesuwać coś, trzeć czymś o coś ze szmerem, z szelestem; ocierając się o coś… … Słownik języka polskiego
szurnięcie — n I rzecz. od szurnąć … Słownik języka polskiego
szurnięty — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. szurnąć (p.) szurnięty szurniętyęci w użyciu przym., posp. «niespełna rozumu, niemądry; stuknięty, kopnięty» Obchodzili się z nim ostrożnie, uchodził za szurniętego … Słownik języka polskiego
szurać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szuraćam, szuraća, szuraćają {{/stl 8}}– szurnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szuraćnę, szuraćnie, szuraćnij, szuraćnął, szuraćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posuwać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
