- tron
- m IV, D. -u, Ms. \tronnie; lm M. -y1. «ozdobny fotel, stojący zwykle na podwyższeniu, pod baldachimem, honorowe miejsce monarchy, także dostojników kościelnych»
Złocisty tron.
Tron królewski, papieski.
2. «władza królewska, godność króla; król, monarcha panujący»Tron dziedziczny, elekcyjny.
Dziedziczność tronu.
Następca tronu.
Pretendent do tronu.
Mieć prawo do tronu.
Był wierny tronowi.
◊ (do zn. 1 i 2) Objąć tron, wstąpić na tron, zasiąść na tronie (królewskim) «zostać monarchą; zacząć panowanie»◊ Powołać, wynieść na tron; osadzić, umieścić na tronie «dać komuś władzę (królewską); uczynić panującym (królem)»◊ Strącić, złożyć, zrzucić kogoś z tronu «pozbawić kogoś władzy królewskiej»◊ Zrzec się tronu «zrezygnować z władzy królewskiej; abdykowa滋gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.