- trykać
- ndk I, \trykaća, \trykaćają, \trykaćał - tryknąć dk Va, \trykaćnie, \trykaćnij, \trykaćnął, \trykaćnięty, \trykaćnąwszy«o baranie lub koźle: uderzać głową, rogami; bóść»
Słownik języka polskiego . 2013.
trykać
Look at other dictionaries:
trykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, trykaća, trykaćają {{/stl 8}}– tryknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, trykaćnie, trykaćnął {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzać rogami, głową (w odniesieniu do barana, kozła, sarny itp.); bóść : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tryknąć — → trykać … Słownik języka polskiego
trykanie — n I rzecz. od trykać … Słownik języka polskiego
