trzepotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, trzepotaćoczę || trzepotaćoce, trzepotaćocze || trzepotaćoce {{/stl 8}}– zatrzepotać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać czymś szybko, rytmicznie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trzepotać się – zatrzepotać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szamotać się, rzucać się, wykonując szybkie, gwałtowne ruchy; miotać się, trzepać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby trzepotały się na piasku. Ptak zatrzepotał się w gałęziach drzewa … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skrzydło — n III, Ms. skrzydłodle; lm D. skrzydłodeł 1. zwykle w lm «narząd lotu ptaków, nietoperzy, owadów mający różną budowę i pochodzenie, występujący zawsze w parzystej liczbie (jedna, dwie pary)» Ptasie skrzydła. Skrzydła gołębia, motyla, owada.… … Słownik języka polskiego
trzepotanie — n I rzecz. od trzepotać Trzepotanie skrzydeł, chorągwi. ∆ med. Trzepotanie przedsionków «zaburzenie rytmu pracy serca objawiające się bardzo częstymi skurczami przedsionków» … Słownik języka polskiego
wachlować — ndk IV, wachlowaćluję, wachlowaćlujesz, wachlowaćluj, wachlowaćował, wachlowaćowany «ochładzać kogoś, coś, powiewając, poruszając czymś jak wachlarzem» Wachlować twarz chusteczką. przen. «poruszać czymś ruchem wahadłowym; machać, trzepotać» Wiatr … Słownik języka polskiego
zatrzepotać — dk IX, zatrzepotaćoczę (zatrzepotaćocę), zatrzepotaćoczesz (zatrzepotaćocesz), zatrzepotaćocz, zatrzepotaćał 1. «poruszyć czymś szybko, raz po raz, często wywołując tym ruchem szelest, szmer, łopot; zamachać, pomachać» Zatrzepotać chorągiewką.… … Słownik języka polskiego
zatrzepotać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trzepotać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
