tyczyć

tyczyć: ndk VIb, \tyczyćczę, \tyczyćczysz, tycz, \tyczyćczył, \tyczyćczony

1. «wyznaczać linię, drogę dokądś; znaczyć drogę tyczkami; wytyczać»

Tyczyć drogę.

Tyczono proste odcinki trasy.

2. «podpierać coś, zwykle rośliny pnące, tyczkami»

Tyczyć chmiel, groch.

tyczyć się «odnosić się do kogoś, do czegoś; dotyczyć»

Uwagi tyczą się przeczytanej książki.

Wyjaśnił szczegóły tyczące się jego pracy.

◊ Co się tyczy (kogoś, czegoś) «jeżeli chodzi o kogoś, o coś, jeżeli mówimy o kimś, o czymś…»

Игры ⚽ Нужен реферат?

tyczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, tyczyćczę, tyczyćczy, tyczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ustalać przebieg drogi, wyznaczać linię, oznaczać trasę tyczkami; wytyczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tyczyć odcinek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tyczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. tylko w bezokoliczniku, 3. os. i imiesłowie przym. czynnym {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się z kimś, czymś, odnosić się do kogoś, czegoś; dotyczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}To się jej nie tyczyło. Ważne wiadomości tyczące się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tyczenie — ↨ tyczenie się n I rzecz. od tyczyć (się) … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias