- ucztować
- ndk IV, \ucztowaćtuję, \ucztowaćtujesz, \ucztowaćtuj, \ucztowaćowałksiążk. «brać udział w uczcie, bankiecie; biesiadować»
W Suzie, na dworze, król Dariusz ucztuje. (Ujejski)
Słownik języka polskiego . 2013.
ucztować
Look at other dictionaries:
ucztować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ucztowaćtuję, ucztowaćtuje {{/stl 8}}{{stl 7}} brać udział w wielu imprezach towarzyskich, ucztach lub je organizować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na wieść o zwycięstwie całe miasto zaczęło ucztować. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
biesiadować — ndk IV, biesiadowaćduję, biesiadowaćdujesz, biesiadowaćduj, biesiadowaćował książk. «brać udział w biesiadzie; ucztować» … Słownik języka polskiego
ucztowanie — n I rzecz. od ucztować … Słownik języka polskiego
do białego dnia [rana] — {{/stl 13}}{{stl 7}} do rana, do świtu, do czasu, kiedy na dworze robi się jasno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tańczyć, ucztować do białego dnia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
