- uderzenie
- n I1. rzecz. od uderzyć.2. lm D. \uderzenieeń«raz, cios zadany ręką lub trzymanym przedmiotem; w boksie, szermierce, walce wręcz: trafienie przeciwnika»
Uderzenia młotem.
Uderzenie batem.
Uderzenie w plecy, w twarz.
Powalić kogoś pierwszym uderzeniem.
Sińce od uderzeń.
∆ Uderzenie bykiem «uderzenie głową w brzuch»przen.Gwałtowne uderzenie mrozu, wiatru.
3. lm D. \uderzenieeń«zderzenie się, zetknięcie się czegoś z czymś; także: odgłos towarzyszący takiemu zetknięciu»Dźwięczne uderzenia młota.
Słychać było głuche uderzenia.
∆ Uderzenie krwi do głowy «nagły przypływ krwi do mózgu, objawiający się zaczerwienieniem twarzy»∆ Uderzenie serca, pulsu, tętna «odgłos towarzyszący rytmicznym skurczom naczyń krwionośnych serca»∆ Uderzenie zegara, dzwonu, bębna «pojedynczy dźwięk przy dzwonieniu, biciu zegara, dzwonu, bębna»∆ Z uderzeniem którejś godziny; z uderzeniem północy «punktualnie o danej godzinie, punktualnie o północy»∆ muz. Mocne uderzenie «rodzaj muzyki rozrywkowej charakteryzujący się głównie mocnym i głośnym wybijaniem rytmu; bigbit»4. lm D. \uderzenieeń«silna dawka czegoś, np. leku, stosowana niekiedy w leczeniu»Zastosować uderzenie antybiotykowe.
5. lm D. \uderzenieeńmuz. «sposób dotykania, naciskania klawiszy przez artystę grającego na instrumencie klawiszowym, głównie na fortepianie»Ktoś ma silne, delikatne, słabe, miękkie uderzenie.
6. lm D. \uderzenieeńsport. «w grach sportowych, np. w piłce, tenisie, bilardzie: kopnięcie, odbicie piłki, kuli, trafienie piłką, bilą»7. lm D. \uderzenieeńwojsk. «ruch wojsk w kierunku nieprzyjaciela z jednoczesnym rażeniem go ogniem w celu zniszczenia lub obezwładnienia; natarcie, atak»Uderzenie frontalne.
Słownik języka polskiego . 2013.