urzędnik

urzędnik
m III, DB. -a, N. \urzędnikkiem; lm M. \urzędnikicy, DB. -ów
«osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca funkcje z zakresu administracji; człowiek sprawujący jakiś urząd»

Wyższy urzędnik państwowy.

Urzędnik bankowy, pocztowy, sądowy.

∆ Urzędnik stanu cywilnego «funkcjonariusz państwowy rejestrujący fakty dotyczące stanu cywilnego»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • urzędnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. urzędnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kto pracuje w urzędzie, osoba piastująca jakieś stanowisko w administracji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urzędnik sądowy, skarbowy, administracji państwowej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • radca — m odm. jak ż II, DCMs. radcacy; lm M. radcacy (radcacowie), DB. radcaców «urzędnik w administracji państwowej odpowiedzialny za pewien dział» Starszy radca. ∆ Radca prawny «prawnik zatrudniony w jakimś przedsiębiorstwie, jakiejś instytucji, który …   Słownik języka polskiego

  • gubernator — m IV, DB. a, Ms. gubernatororze; lm M. gubernatororzy ( owie), DB. ów «wysoki urzędnik administracji państwowej w niektórych krajach; rządca prowincji» a) «w USA: urzędnik sprawujący najwyższą władzę wykonawczą stanu, wybierany przez ludność» b)… …   Słownik języka polskiego

  • inspektor — m IV, DB. a, Ms. inspektororze; lm M. inspektororzy ( owie), DB. ów «urzędnik kontrolujący pracę instytucji, zakładów itp. przez dokonywanie inspekcji na powierzonym terenie» Zespół inspektorów. ∆ Inspektor szkolny «urzędnik państwowy stojący na… …   Słownik języka polskiego

  • oficjał — m IV, DB. a, Ms. oficjałale; lm M. owie, DB. ów 1. hist. «urzędnik w zaborze austriackim» 2. hist. «sługa niższych urzędników municypalnych w starożytnym Rzymie; także: wyższy urzędnik cesarski piastujący ważny urząd» 3. rel. «w Kościele… …   Słownik języka polskiego

  • podczaszy — m odm. jak przym.; lm M. podczaszyszowie, DB. podczaszyszych hist. «w Polsce w XIV w.: nadworny urzędnik książęcy lub królewski, początkowo zastępca cześnika próbujący napoje przed podaniem księciu (królowi); w czasach późniejszych: tytularny… …   Słownik języka polskiego

  • podskarbi — m odm. jak przym.; lm M. owie, DB. podskarbiich hist. «w dawnej Polsce: wysoki urzędnik zarządzający skarbem» ∆ Podskarbi wielki (koronny) «urzędnik zarządzający skarbem państwa» ∆ Podskarbi nadworny «urzędnik zarządzający skarbem króla» …   Słownik języka polskiego

  • skarbnik — m III, DB. a, N. skarbnikkiem; lm M. skarbnikicy, DB. ów 1. «osoba zbierająca i przechowująca pieniądze jakiejś organizacji, kółka, stowarzyszenia; w bankach: urzędnik przyjmujący, wydający i przechowujący pieniądze i papiery wartościowe; kasjer… …   Słownik języka polskiego

  • szeryf — I m IV, DB. a, Ms. szeryffie; lm M. owie, DB. ów 1. «w Stanach Zjednoczonych: urzędnik o uprawnieniach administracyjno sądowych» Gwiazda szeryfa. Urząd szeryfa. 2. «w średniowiecznej Anglii: urzędnik królewski w hrabstwie, o rozległych… …   Słownik języka polskiego

  • Кароль. Человек, ставший Папой Римским (фильм) — Кароль. Человек, ставший Папой Римским Karol, un uomo diventato Papa Жанр драма, биография Режиссёр Джакомо Баттиато Автор сценария Джакомо Баттиато Джанфранко Свидеркоски В главных ролях Петр Адамчик М …   Википедия

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”