- utracjusz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)przestarz. «człowiek rozrzutny, lekkomyślnie wydający pieniądze; lekkoduch, hulaka»
Słownik języka polskiego . 2013.
utracjusz
Look at other dictionaries:
utracjusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś łatwo wydający, trwoniący pieniądze, człowiek rozrzutny; lekkoduch {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Władysław IV Vasa — Portrait by Rubens … Wikipedia
birbant — m IV, DB. a, Ms. birbantncie; lm M. ci birbantnci, te y, DB. ów przestarz. «człowiek prowadzący życie hulaszcze, próżniacze, lekkomyślne; utracjusz, hulaka» ‹z wł.› … Słownik języka polskiego
marnotrawca — m odm. jak ż II, DCMs. marnotrawcacy; lm M. marnotrawcacy, DB. marnotrawcaców «człowiek marnotrawny; rozrzutnik, utracjusz» Lekkomyślny marnotrawca … Słownik języka polskiego
rozrzutnik — m III, D. a, N. rozrzutnikkiem 1. B.=D.; lm M. rozrzutnikicy, DB. ów «człowiek rozrzutny; utracjusz» Lekkomyślny rozrzutnik. 2. B.=M.; lm M. i «maszyna rolnicza do rozrzucania, wysiewania nawozów» Rozrzutnik wapna, obornika … Słownik języka polskiego
utracjuszka — ż III, CMs. utracjuszkaszce; lm D. utracjuszkaszek forma ż. od utracjusz … Słownik języka polskiego
marnotrawca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. marnotrawcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto coś marnotrawi, człowiek rozrzutny; utracjusz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Marnotrawca doprowadził do ruiny ojcowski majątek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
