warczeć

warczeć
ndk VIIb, \warczećczę, \warczećczysz, warcz, \warczećczał, \warczećczeli - warknąć dk Va, \warczećnę, \warczećniesz, \warczećnij, \warczećnął, \warczećnęła, \warczećnęli, \warczećnąwszy
1. «o zwierzętach, najczęściej o psach: wydawać głos zbliżony do dźwięku wrr, wyrażający złość»

Pies warczał na obcego.

przen. pot. «mówić, odpowiadać komuś burkliwie, opryskliwie; zachowywać się niechętnie, nieżyczliwie w stosunku do kogoś»

Warczeli na siebie przy każdej okazji.

Warknął coś w odpowiedzi.

2. zwykle ndk «wydawać furkoczące, terkotliwe, zgrzytliwe dźwięki»

Silnik, maszyna warczy.

Bębny, werble warczą.

Pociski, granaty warczały.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • warczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, warczećczę, warczećczy, warczećczał, warczećczeli {{/stl 8}}– warknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, warczećnę, warczećnie, warczećnij, warczećnął, warczećnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • warknąć — → warczeć …   Słownik języka polskiego

  • rozwarczeć się — dk VIIb, rozwarczeć sięczy się, rozwarczeć sięczał się 1. «o niektórych zwierzętach, zwykle o psie: zacząć głośno warczeć» Brytan groźnie się rozwarczał. 2. «o maszynach, silnikach, niektórych instrumentach muzycznych: zacząć wydawać… …   Słownik języka polskiego

  • ворчать — ворчу, ворчишь, укр. воркати, блр. ворчаць, др. русск. въркати, върчати, русск. цслав. връчати, болг. връча щебечу, произвожу шум , сербохорв. врчати, словен. vrčati ворчать, ругаться , vrkati квакать, ворковать , чеш. vrkati ворковать , vrčeti… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • powarkiwać — ndk VIIIb, powarkiwaćkuję, powarkiwaćkujesz, powarkiwaćkuj, powarkiwaćiwał «o psie: warczeć z cicha, z przerwami» Psy powarkiwały na siebie. przen. pot. «mówić, odpowiadać komuś burkliwie, opryskliwie» Powarkiwali na siebie przy każdej okazji …   Słownik języka polskiego

  • pyrkać — ndk I, pyrkaćam, pyrkaćasz, pyrkaćają, pyrkaćaj, pyrkaćał pot. «o silnikach, maszynach itp.: warczeć, furczeć, turkotać, pykać» …   Słownik języka polskiego

  • warczenie — n I rzecz. od warczeć …   Słownik języka polskiego

  • pyrkać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIII, pyrkaća, pyrkaćają, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} o silniku, motorze itp.: pykać, warczeć, warkotać, terkotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głośno pyrka włączony silnik ciężarówki. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozwarczeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, rozwarczeć sięczę się, rozwarczeć sięczy się, rozwarczeć sięczał się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć warczeć coraz głośniej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy rozwarczały się za… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • warknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}warczeć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”