wdychać

wdychać
ndk I, \wdychaćam, \wdychaćasz, \wdychaćają, \wdychaćaj, \wdychaćał, \wdychaćany
«wciągać nosem, ustami (powietrze, gazy, wyziewy, pyły itp.) do płuc»

Wdychać czyste, świeże, ostre powietrze.

Wdychać tlen, spaliny, kurz.

Wdychać zapach kwiatów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wdychać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wdychaćam, wdychaća, wdychaćają, wdychaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wciągać powietrze, zapach, woń czegoś do płuc : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wdychać świeże, zanieczyszczone, suche powietrze. Wdychać jod, tlen, spaliny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • inhalować — ndk IV, inhalowaćluję, inhalowaćlujesz, inhalowaćluj, inhalowaćował, inhalowaćowany «wdychać rozpylone substancje lecznicze; wziewać» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • łykać — ndk I, łykaćam, łykaćasz, łykaćają, łykaćaj, łykaćał, łykaćany łyknąć dk Va, łykaćnę, łykaćniesz, łykaćnij, łykaćnęła, łykaćnęli, łykaćnięty, łykaćnąwszy 1. «przesuwać pokarm, płyn, ślinę z jamy ustnej do żołądka za pomocą ruchu mięśni krtani i… …   Słownik języka polskiego

  • oddychać — ndk I, oddychaćam, oddychaćasz, oddychaćają, oddychaćaj, oddychaćał odetchnąć dk Va, oddychaćnę, oddychaćniesz, oddychaćnij, oddychaćnął, oddychaćnęła, oddychaćnęli, oddychaćnąwszy 1. «o organizmach żywych: pobierać tlen z otoczenia we właściwy… …   Słownik języka polskiego

  • palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

  • pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

  • wdychiwać — ndk VIIIb, wdychuję, wdychujesz, wdychuj, wdychiwaćiwał, wdychiwaćiwany rzad. → wdychać …   Słownik języka polskiego

  • zapach — m III, D. u; lm M. y 1. «odczuwana powonieniem właściwość ciał lotnych (lub substancji zawierających ciała lotne); woń» Duszący, mdlący, odurzający, ostry, przenikliwy, przykry, upajający zapach. Gorzki, kwaśny, słodki zapach. Miodowy, ziołowy,… …   Słownik języka polskiego

  • ciągnąć nocha — Wciągać do nosa sproszkowany narkotyk, zwłaszcza kokainę; wdychać narkotyki Eng. To insufflate a powdered drug, espacially cocaine …   Słownik Polskiego slangu

  • dać sobie w nocha — Wciągać do nosa sproszkowany narkotyk, zwłaszcza kokainę; wdychać narkotyki Eng. To insufflate a powdered drug, espacially cocaine …   Słownik Polskiego slangu

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”