- wetknąć
- dk Va, \wetknąćtknę, \wetknąćtkniesz, \wetknąćtknij, \wetknąćtknął, \wetknąćtknęła, \wetknąćtknęli, \wetknąćtknięty, \wetknąćtknąwszy - wtykać ndk I, \wetknąćam, \wetknąćasz, \wetknąćają, \wetknąćaj, \wetknąćał, \wetknąćany1. pot. «włożyć, wsunąć coś do środka czegoś, pomiędzy jakieś rzeczy, zasunąć za coś; wsadzić, ukryć, schować»
Wetknąć klucz w dziurkę zamka.
Wetknąć świecę w lichtarz.
Wetknąć pod pachę zawiniątko.
Wetknąć ręce do kieszeni a. w kieszenie.
Wetknąć kciuki za pasek spodni.
Wetknąć gazetę pomiędzy książki.
Wtykać rzeczy do szuflad.
Wtykać banknoty do portfela.
Wetknął gdzieś bilet i nie może znaleźć.
Kwiat wetknięty we włosy.
◊ Wetknąć kij w mrowisko «wywołać zamieszanie, poruszenie w jakimś środowisku»◊ Wetknąć nos w książkę, w gazetę, w papiery «zająć się czytaniem książki, gazety, przeglądaniem papierów»◊ Wtykać w coś (swój) nos «mieszać się, wtrącać się do czegoś; wglądać w coś»◊ Szpilki by (już) gdzieś nie wetknął; szpilki nie można, nie da się gdzieś wetknąć «o wielkim tłoku, wielkiej ciasnocie»□ Nie wtykaj nosa do cudzego prosa (trzosa) «nie wtrącaj się do cudzych spraw»2. pot. «dać coś komuś do ręki, włożyć coś komuś np. w kieszeń, czyniąc to ukradkiem, po kryjomu lub wbrew jego woli»Wtykać dzieciom słodycze.
Wtykać przechodniom ulotki.
Matka wetknęła synowi parę złotych do kieszeni.
Słownik języka polskiego . 2013.