Z jego wyrazu twarzy wnosiła, że wszystko dobrze poszło.
Można wnosić, że sprawa zostanie załatwiona pomyślnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
wnosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wnoszę, wnosićsi, wnoś, wnoszony {{/stl 8}}– wnieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, wniosę, wniesie, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wnieść — dk XI, wniosę, wniesiesz, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony, wniósłszy wnosić ndk VIa, wnoszę, wnieśćsisz, wnoś, wnieśćsił, wnoszony 1. «niosąc umieścić kogoś lub coś we wnętrzu, w środku lub na wierzchu czegoś» Wnieść chorego do karetki … Słownik języka polskiego
вносити — висловлювати [IV] Вносити (польсь. wnosić) пропонувати, як виникає з контексту в III томі, стор. 231 (у IV томі цього слова знайти не вдалось): «Для того вношу, аби рада ухвалила сей бюджет без дискусії, відразу» має пояснення «висловлювати»… … Толковый украинский словарь
doprowadzić — kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty, doprowadzony… … Słownik frazeologiczny
doprowadzać — Doprowadzić kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty,… … Słownik frazeologiczny
apelować — ndk IV, apelowaćluję, apelowaćlujesz, apelowaćluj, apelowaćował, apelowaćowany 1. «zwracać się z odezwą, z apelem do kogoś; odwoływać się» Apelować do kogoś o wyrozumiałość. Apelować do czyjejś dobroci, lojalności. Apelować do społeczeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego
deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach … Słownik języka polskiego
interpelacja — ż I, DCMs. interpelacjacji; lm D. interpelacjacji (interpelacjacyj) «zapytanie skierowane przez przedstawiciela parlamentu do rządu lub do któregoś z jego członków, zobowiązujące do udzielenia odpowiedzi w określonym terminie; każde zapytanie w… … Słownik języka polskiego
interpelować — ndk IV, interpelowaćluję, interpelowaćlujesz, interpelowaćluj, interpelowaćował, interpelowaćowany «wnosić interpelację parlamentarną; żądać urzędowych wyjaśnień od władz administracyjnych» Interpelować ministra, rząd, radę narodową. Interpelować … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
