- współuczestnik
- m III, DB. -a, N. \współuczestnikkiem; lm M. \współuczestnikicy, DB. -ów«ten, kto uczestniczy w czymś, kto bierze w czymś udział wespół z kimś innym»
Współuczestnik wycieczki, wyprawy, rajdu.
Słownik języka polskiego . 2013.
współuczestnik
Look at other dictionaries:
współuczestnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. współuczestnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba uczestnicząca wspólnie z kimś innym w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był współuczestnikiem wyprawy wysokogórskiej. Współuczestnicy rozmów pokojowych, obrad. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kompan — m IV, DB. a, Ms. kompannie; lm M. i, DB. ów pot. «kolega, towarzysz jakichś przedsięwzięć, pracy, służby, walki; zwłaszcza: współuczestnik zabaw, hulanek; koleżka, kamrat» Dobry, wesoły, pożądany kompan. Kompan z wojska. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
partner — m IV, DB. a, Ms. partnererze; lm M. partnererzy, DB. ów 1. «współuczestnik gry, zabawy, rozmowy itp.; towarzysz, wspólnik» Partner do rozmowy, do gry w tenisa, do tańca. Równorzędny partner w spółce handlowej. ∆ Partner życiowy «współmałżonek» 2 … Słownik języka polskiego
wspólnik — m III, DB. a, N. wspólnikkiem; lm M. wspólnikicy, DB. ów 1. «osoba biorąca wspólnie z kimś udział w jakimś przedsięwzięciu (często w działalności przestępczej); współuczestnik» Wspólnik przygód, zabaw. Wspólnik przestępstwa, kradzieży, napadu.… … Słownik języka polskiego
współuczestniczka — ż III, CMs. współuczestniczkaczce; lm D. współuczestniczkaczek forma ż. od współuczestnik … Słownik języka polskiego
współuczestniczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. współuczestniczkaczce; lm D. współuczestniczkaczek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. współuczestnik: Współuczestniczka wycieczki. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
