wstrząsnąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wstrząsać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wstrząsać się – wstrząsnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} drżeć, dygotać, chwiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chory wstrząsnął się na całym ciele. Mury wstrząsały się od wybuchów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wstrząsać — → wstrząsnąć … Słownik języka polskiego
otrząsnąć — dk Va, otrząsnąćnę, otrząśniesz, otrząśnij, otrząsnąćnął, otrząsnąćnęła, otrząsnąćnęli, otrząśnięty, otrząsnąćnąwszy otrząść dk XI, otrzęsę, otrzęsiesz, otrząś a. otrzęś, otrząsł, otrząśli a. otrzęśli, otrzęsiony, otrząsłszy otrząsać ndk I,… … Słownik języka polskiego
wstrząsać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wstrząsaćam, wstrząsaća, wstrząsaćają, wstrząsaćany {{/stl 8}}– wstrząsnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wstrząsaćnę, wstrząsaćnie, wstrząsaćnij, wstrząsaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» … Słownik języka polskiego
potrząsnąć — dk Va, potrząsnąćnę, potrząsnąćtrząśniesz, potrząsnąćtrząśnij, potrząsnąćnął, potrząsnąćnęła, potrząsnąćnęli, potrząsnąćtrząśnięty, potrząsnąćnąwszy potrząsać ndk I, potrząsnąćam, potrząsnąćasz, potrząsnąćają, potrząsnąćaj, potrząsnąćał,… … Słownik języka polskiego
sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… … Słownik języka polskiego
użycie — n I 1. rzecz. od użyć Wstrząsnąć (lekarstwo) przed użyciem. Coś jest przeznaczone do jednorazowego użycia. Imiesłów w użyciu przymiotnikowym. 2. «stosowanie czegoś, posługiwanie się czymś» Sposób użycia leku. Coś jest łatwe, proste, przyjemne,… … Słownik języka polskiego
ws- — «przedrostek występujący przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, tworzący czasowniki pochodne, uwydatniający początek, intensyfikację lub doprowadzenie do skutku tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. wspiąć (się), wspomóc, wstrząsnąć, wstrzymać,… … Słownik języka polskiego
