wykończyć

wykończyć
dk VIb, \wykończyćczę, \wykończyćczysz, \wykończyćkończ, \wykończyćczył, \wykończyćczony - wykańczać, rzad. wykończać ndk I, \wykończyćam, \wykończyćasz, \wykończyćają, \wykończyćaj, \wykończyćał, \wykończyćany
1. «doprowadzić coś do końca; wykonać prace kończące jakieś dzieło, często mające charakter zdobniczy»

Wykończyć budynek.

Wykończyć dzieło.

Wykończyć sukienkę koronką.

Wykończyć coś w terminie.

2. «zużyć coś do końca, całkowicie»

Wykończyć zapasy żywności.

3. pot. «spowodować czyjąś śmierć lub utratę sił, upadek; pozbawić kogoś możności swobodnego działania, złamać komuś karierę; zniszczyć kogoś»

Wykończyć przeciwników.

Wykończyć kogoś prześladowaniem, szykanami.

Wykończyła kogoś choroba.

wykończyć się - wykańczać się, rzad. wykończać się
1. pot. «doprowadzić się do złego samopoczucia lub śmierci; złamać sobie karierę»

Wykończyć się moralnie, finansowo.

Wykończyć się proszkami nasennymi.

Wykończył się na raka.

2. rzad. «zostać zużytym; wyczerpać się»

Wszelkie zapasy już się im wykończyły.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wykończyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wykańczać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wykańczać — → wykończyć …   Słownik języka polskiego

  • wykończać — → wykończyć …   Słownik języka polskiego

  • wykańczać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}wykończać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykańczaćam, wykańczaća, wykańczaćają, wykańczaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– wykończyć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIa, wykańczaćczę, wykańczaćczy, wykańczaćczony {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wycyzelować — dk IV, wycyzelowaćluję, wycyzelowaćlujesz, wycyzelowaćluj, wycyzelowaćował, wycyzelowaćowany «wygładzić i wykończyć ręcznie lub mechanicznie wyroby rzemiosła artystycznego, kute wyroby złotnicze, metalowe, odlewy rzeźb, w celu usunięcia… …   Słownik języka polskiego

  • wykończenie — n I 1. rzecz. od wykończyć. 2. lm D. wykończenieczeń «ozdobny brzeg rękawa, dekoltu itp.» Koronkowe wykończenie dekoltu. wykończenie się rzecz. od wykończyć się …   Słownik języka polskiego

  • guzik — 1. pot. Guzik z pętelką «nic»: Cały świat mówi o pieriestrojce i o Gorbaczowie, a co ma w tej sprawie do powiedzenia polska opozycja? Guzik z pętelką! A. Michnik, J. Tischner, J. Żakowski, Między. 2. Zapiąć, dopiąć coś na ostatni guzik «wykończyć …   Słownik frazeologiczny

  • klucz — 1. Ktoś z jakiegoś klucza «osoba ciesząca się poparciem pewnej wpływowej grupy ludzi, dzięki której może objąć jakieś ważne stanowisko»: Premier zapowiedział, że nie będzie dobierał ministrów z klucza partyjnego. Rzecz 08/06/2000. 2. Pod kluczem… …   Słownik frazeologiczny

  • stać — I. 1. Coś, ktoś stoi, staje, stanął komuś w oczach, przed oczami, w myślach, w pamięci «coś, ktoś jest przedmiotem czyichś myśli, wyobrażeń, wspomnień»: Przed oczami stanęły mi wszystkie zapamiętane thrillery i sensacyjne filmy (...). W.… …   Słownik frazeologiczny

  • zostawić — 1. Zostawić coś czasowi, własnemu losowi, własnemu biegowi, biegowi zdarzeń «przestać się czymś interesować; nie interweniować»: Zrezygnowałem więc, bo nie potrafię się bronić, gdy podli plugawcy chcą mnie wykończyć (...). Wszystko zostawiłem… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”