- wykończyć
- dk VIb, \wykończyćczę, \wykończyćczysz, \wykończyćkończ, \wykończyćczył, \wykończyćczony - wykańczać, rzad. wykończać ndk I, \wykończyćam, \wykończyćasz, \wykończyćają, \wykończyćaj, \wykończyćał, \wykończyćany1. «doprowadzić coś do końca; wykonać prace kończące jakieś dzieło, często mające charakter zdobniczy»
Wykończyć budynek.
Wykończyć dzieło.
Wykończyć sukienkę koronką.
Wykończyć coś w terminie.
2. «zużyć coś do końca, całkowicie»Wykończyć zapasy żywności.
3. pot. «spowodować czyjąś śmierć lub utratę sił, upadek; pozbawić kogoś możności swobodnego działania, złamać komuś karierę; zniszczyć kogoś»Wykończyć przeciwników.
Wykończyć kogoś prześladowaniem, szykanami.
Wykończyła kogoś choroba.
wykończyć się - wykańczać się, rzad. wykończać się1. pot. «doprowadzić się do złego samopoczucia lub śmierci; złamać sobie karierę»Wykończyć się moralnie, finansowo.
Wykończyć się proszkami nasennymi.
Wykończył się na raka.
2. rzad. «zostać zużytym; wyczerpać się»Wszelkie zapasy już się im wykończyły.
Słownik języka polskiego . 2013.