- wypaść
- Idk Vc, \wypaśćpadnę, \wypaśćpadniesz, \wypaśćpadnij, \wypaśćpadł, \wypaśćpadłszy - wypadać ndk I, \wypaśćam, \wypaśćasz, \wypaśćają, \wypaśćaj, \wypaśćał1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle od czegoś»
Szyby wypadły.
Wypaść przez okno.
Pisklę wypadło z gniazda.
Włosy, zęby wypadają komuś.
Wypadła jej z ręki torebka.
◊ Projekt, inwestycja, budowa itp. wypada z planu «projekt, inwestycja, budowa zostają skreślone z planu realizacji; realizacja projektu, inwestycji, budowy zostaje przesunięta na dalszy termin»◊ Coś komuś wypadło z pamięci, z myśli, z głowy «coś zostało zapomniane, uległo zapomnieniu»◊ Wypaść z kursu, z trasy «o pojeździe: stracić właściwy kierunek ruchu, zmylić drogę, zboczyć»◊ Wypaść z roli «odstąpić od przyjętego przez siebie sposobu postępowania»◊ pot. Ktoś nie wypadł sroce spod ogona «ktoś jest nie byle jakiego pochodzenia, jest nie byle kim»◊ przestarz. Wypaść z łask, z łaski «stracić łaskę u kogoś, utracić czyjeś względy, czyjąś przychylność»2. «ukazać się nagle wybiegając, wylatując skądś pędem, bardzo szybko; wydobyć się skądś gwałtownie, trysnąć»Wypaść z bramy na ulicę.
Pies wypadł z budy.
Pociąg wypadł z tunelu.
Z popielnika wypadł snop iskier.
3. «trafić w określony punkt, osiągnąć określone miejsce»Połowa drogi wypadała akurat w lesie.
4. «stać się czyimś udziałem, wynikającym zwykle z obliczenia; wyniknąć z obliczenia, wynieść; zdarzyć się, przytrafić się (w jakiś sposób)»Spóźnił się, bo wypadło mu coś ważnego.
Egzamin wypadł bardzo dobrze.
Na każdego wypada trzy złote składki.
Z mnożenia wypadł mu zły wynik.
Jeśli mi nic nie wypadnie, przyjdę.
IIdk XI, \wypaśćpasę, \wypaśćpasiesz, \wypaśćpaś, \wypaśćpasła, \wypaśćpaśli, \wypaśćpasiony, \wypaśćpasłszy - wypasać ndk I, \wypaśćam, \wypaśćasz, \wypaśćają, \wypaśćaj, \wypaśćał, \wypaśćany1. «wykarmić, utuczyć zwierzęta dostarczając im paszy (żartobliwie także w odniesieniu do ludzi); wykarmić na pastwisku»Wypaść stado owiec.
Wypaść krowy na lucernie, lucerną.
Wypasiony koń.
2. «zużyć na paszę, na pasienie zwierząt; spaść, skarmić»Wypaść łąkę.
Wypaść koniczynę końmi.
3. → wypasaćwypaść się - wypasać się1. «o zwierzętach (także żartobliwie o ludziach): wykarmić się, utuczyć się»Prosięta wypasły się na dobrym pożywieniu.
2. → wypasać się
Słownik języka polskiego . 2013.