- wyprowadzić
- dk VIa, \wyprowadzićdzę, \wyprowadzićdzisz, \wyprowadzićwadź, \wyprowadzićdził, \wyprowadzićdzony - wyprowadzać ndk I, \wyprowadzićam, \wyprowadzićasz, \wyprowadzićają, \wyprowadzićaj, \wyprowadzićał, \wyprowadzićany1. «prowadząc usunąć kogoś skądś, pomóc wyjść poza obręb czegoś, na zewnątrz czegoś lub dokądś»
Wyprowadzić dziecko z pokoju.
Wyprowadzić kogoś na drogę.
Wyprowadzić konia ze stajni.
Wyprowadzić krowy na łąkę.
◊ Wyprowadzić coś (np. sprawę przedsiębiorstwa) na czyste wody «wyjaśnić sprawy, doprowadzić sprawę do porządku»◊ Wyprowadzić kogoś w pole «zwieść, oszukać kogoś»◊ Wyprowadzić kogoś z błędu «sprostować czyjeś błędne mniemanie»◊ Wyprowadzić kogoś z równowagi, z cierpliwości «spowodować czyjeś rozdrażnienie, czyjś wybuch gniewu»2. «kierując pojazdem, wydobyć go skądś, zwrócić w pożądanym kierunku»Wyprowadzić statek z burzy.
Wyprowadzić samochód z garażu.
Wyprowadzić samochód z poślizgu.
3. «stać się wyjściem skądś, dojściem dokądś»Ścieżka wyprowadziła nas na łąki.
4. «dojść do czegoś przez rozumowanie, wysnuć, wywnioskować coś z czegoś, uznać za wynik czegoś, wywieść od czegoś lub kogoś»Wyprowadzić wzór matematyczny.
Wyprowadzić z czegoś zasadę.
Wyprowadzić twierdzenie, myśl.
5. «postawić, wybudować coś (zwykle wzwyż); wznieść»Wyprowadzić dom pod dach.
Wyprowadzić mur do pewnej wysokości.
6. zwykle dk, przestarz. «uczynić kimś, wykierować na kogoś»dziś tylko we fraz. pot.: Wyprowadzić kogoś na ludzi «zapewnić komuś (dzięki odpowiedniemu wychowaniu, wykształceniu) dobrą pozycję w świecie, karierę»wyprowadzić się - wyprowadzać się «opuścić dotychczasowe miejsce zamieszkania przenosząc się do innego»Wyprowadzić się z domu, z mieszkania, z danej miejscowości.
Słownik języka polskiego . 2013.