wyprzeć

wyprzeć
I
dk XI, \wyprzećprę, \wyprzećprzesz, \wyprzećprzyj, \wyprzećparł, \wyprzećparty, \wyprzećparłszy - wypierać ndk I, \wyprzećam, \wyprzećasz, \wyprzećają, \wyprzećaj, \wyprzećał, \wyprzećany
«prąc, pchając usunąć coś skądś, usunąć siłą kogoś lub coś; wypchnąć»

Wyprzeć nieprzyjaciela z twierdzy.

Piechota wyparła oddziały nieprzyjacielskie na drugi brzeg rzeki.

Zimne powietrze wyparło z pokoju ciepło.

przen.

Srebrna moneta wypierała złotą.

wyprzeć się - wypierać się
1. «zaprzeczyć, że się coś zrobiło, powiedziało»

Wyparł się autorstwa anonimu.

Wyparł się, że zdradził tajemnicę.

◊ Wyprzeć się czegoś w żywe oczy «kategorycznie stwierdzić, że się czegoś nie zrobiło, chociaż wszyscy wiedzą, że to jest kłamstwo»
2. «wyrzec się czegoś lub kogoś; zaprzeczyć, że się jest z kimś z czymś związanym»

Wyprzeć się przyjaciela.

Wyprzeć się ubogiej krewnej.

Wyprzeć się wiary, ojczyzny.

Wyprzeć się rodaków.

II
dk III, \wyprzećprzeje, \wyprzećprzał, \wyprzećprzały
bot. «o roślinach: wyginąć, zmarnieć wskutek braku dostępu powietrza lub wskutek nadmiernej ilości wody itp.»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • wyprzeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wypierać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyprzeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IIIa, wyprzećeje, wyprzećprzał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wypierać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wypierać się – wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odsuwać od siebie jakieś zarzuty, utrzymując, że nie jest się sprawcą czegoś, zapewniać, że się nie zrobiło, nie powiedziało czegoś, o co jest się posądzonym; odżegnywać się od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • powypierać — I dk I, powypieraćam, powypieraćasz, powypieraćają, powypieraćaj, powypieraćał, powypieraćany «wyprać wiele czegoś, jedno po drugim» Powypierać brudne rzeczy. powypierać się «o wielu plamach lub barwach, deseniach tkaniny: zostać wywabionym po… …   Słownik języka polskiego

  • odżegnać — [wym. od żegnać] dk I, odżegnaćam, odżegnaćasz, odżegnaćają, odżegnaćaj, odżegnaćał, odżegnaćany odżegnywać [wym. od żegnywać] ndk VIIIa, odżegnaćnuję, odżegnaćnujesz, odżegnaćnuj, odżegnaćywał, odżegnaćywany, przestarz. «w wierzeniach ludowych:… …   Słownik języka polskiego

  • umyć — dk Xa, umyję, umyjesz, umyj, umył, umyty «usunąć brud, kurz itp. za pomocą wody, zwykle z mydłem lub z innymi środkami pomocniczymi (płynami, pastami)» Umyć dziecko przed snem. Umyć wannę, podłogę. Umyć ręce, twarz w miednicy. Umyć naczynia,… …   Słownik języka polskiego

  • wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… …   Słownik języka polskiego

  • wypierać — I → I wyprzeć II → wyprać …   Słownik języka polskiego

  • wyrugować — dk IV, wyrugowaćguję, wyrugowaćgujesz, wyrugowaćguj, wyrugowaćował, wyrugowaćowany «usunąć kogoś z zajmowanego miejsca, pozbawić kogoś nieruchomości; wysiedlić, wydalić, wypędzić» Wyrugować brata z rodzinnej posiadłości. Wyrugować kogoś z jakiejś …   Słownik języka polskiego

  • wyrzec — dk Vc, wyrzecrzeknę, wyrzecrzekniesz, wyrzecrzeknij, wyrzecrzekł, wyrzecrzeczony, wyrzecrzekłszy wyrzekać ndk I, wyrzecam, wyrzecasz, wyrzecają, wyrzecaj, wyrzecał, wyrzecany 1. tylko dk «wyrazić coś słowami, mówiąc zakomunikować coś; wymówić,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”