wytaszczyć

dk VIb, \wytaszczyćczę, \wytaszczyćczysz, \wytaszczyćtaszcz, \wytaszczyćczył, \wytaszczyćczony - rzad. wytaskiwać ndk I, \wytaszczyćam, \wytaszczyćasz, \wytaszczyćają, \wytaszczyćaj, \wytaszczyćał, \wytaszczyćany,

pot. «wynieść, wyciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś) ciężkiego, niewygodnego»

Wytaszczył walizę z pociągu.

Wytaszczył drabinę na schody.