wyżłobić

wyżłobić
dk VIa, \wyżłobićbię, \wyżłobićbisz, \wyżłobićżłób, \wyżłobićbił, \wyżłobićbiony - wyżłabiać ndk I, \wyżłobićam, \wyżłobićasz, \wyżłobićają, \wyżłobićaj, \wyżłobićał, \wyżłobićany
«zrobić w czymś rowki, zagłębienia; wyciąć, wyryć, wykopać w czymś wgłębienia»

Spływająca woda wyżłobiła wgłębienia w skale.

Koleiny wyżłobione na miękkiej drodze.

wyżłobić się - wyżłabiać się «zostać wyżłobionym»

Na drodze wyżłobiły się koleiny.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • wyżłobienie — n I 1. rzecz. od wyżłobić. 2. lm D. wyżłobienieeń «miejsce wyżłobione, wklęsłe; rowek, żłobek» Wyżłobienie w skale, w drewnie. wyżłobienie się rzecz. od wyżłobić się …   Słownik języka polskiego

  • dziurka — ż III, CMs. dziurkarce; lm D. dziurkarek 1. «mała dziura» Dziurka w pończosze. Dziurki po molach, od moli. Zrobić, wyżłobić dziurkę w czym. ◊ Mieć czegoś po dziurki w nosie «mieć już dość czegoś; mieć za dużo czegoś» 2. «niewielki otwór mający… …   Słownik języka polskiego

  • poryć — dk Xa, poryćryję, poryćryjesz, poryćryj, poryćrył, poryćryty «ryjąc porobić w czymś bruzdy, doły, dziury itp., wyżłobić je w wielu miejscach; zryć wiele czegoś» Dziki poryły pole. Droga poryta pociskami. Teren budowy poryty przez koparki. Czoło… …   Słownik języka polskiego

  • porżnąć — a. porznąć dk Va, porżnąćnę, porżnąćniesz, porżnąćnij, porżnąćnął, porżnąćnęła, porżnąćnęli, porżnąćnięty, porżnąćnąwszy 1. «rżnąc, wiele czegoś pociąć, naciąć; rozciąć, zarysować coś w wielu miejscach; rżnąc podzielić coś na wiele części; pociąć …   Słownik języka polskiego

  • pożłobić — dk VIa, pożłobićbię, pożłobićbisz, pożłobićłób, pożłobićbił, pożłobićbiony «żłobiąc wykonać wiele rowków, wgłębień; wydrążyć, wyżłobić» Woda pożłobiła bruzdy w skale …   Słownik języka polskiego

  • rozjeździć — dk VIa, rozjeździćjeżdżę, jeździsz, rozjeździćjeźdź, rozjeździćjeździł, rozjeździćjeżdżony rozjeżdżać ndk I, rozjeździćam, rozjeździćasz, rozjeździćają, rozjeździćaj, rozjeździćał, rozjeździćany zwykle w imiesł. biernym «jeżdżąc uszkodzić… …   Słownik języka polskiego

  • wydłubać — dk IX, wydłubaćbię, wydłubaćbiesz, wydłubaćdłub, wydłubaćał, wydłubaćany wydłubywać ndk VIIIa, wydłubaćbuję, wydłubaćbujesz, wydłubaćbuj, wydłubaćywał, wydłubaćywany 1. «dłubiąc wydostać, wygrzebać, wyjąć, wybrać» Wydłubywać rodzynki z ciasta. 2 …   Słownik języka polskiego

  • wydrążyć — dk VIb, wydrążyćżę, wydrążyćżysz, wydrążyćdrąż, wydrążyćżył, wydrążyćżony wydrążać ndk I, wydrążyćam, wydrążyćasz, wydrążyćają, wydrążyćaj, wydrążyćał, wydrążyćany «drążąc zrobić w czymś zagłębienie, wyżłobić; wyjąć, wyciąć środek czegoś, uczynić …   Słownik języka polskiego

  • wyjeździć — dk VIa, wyjeździćjeżdżę, wyjeździćjeździsz, wyjeździćjeźdź, wyjeździćjeździł, wyjeździćjeżdżony 1. «pobruździć, poryć (drogę) kołami pojazdów; wyżłobić coś przez częstą jazdę» Samochody wyjeździły głębokie koleiny. Wyjeżdżona droga. 2. «osłabić,… …   Słownik języka polskiego

  • wymyć — dk Xa, wymyćmyję, wymyćmyjesz, wymyćmyj, wymyćmył, wymyćmyty wymywać ndk I, wymyćam, wymyćasz, wymyćają, wymyćaj, wymyćał, wymyćany 1. tylko dk «myjąc doprowadzić do stanu czystości; umyć» Wymyć ręce. Czysto wymyte szyby. Wymyć starannie podłogę …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”