- wzdąć
- dk Xc, wezdmę, wezdmiesz, wezdmij, wzdął, wzdęła, wzdęli, wzdęty, wzdąwszy - wzdymać ndk I, \wzdąćam, \wzdąćasz, \wzdąćają, \wzdąćaj, \wzdąćał, \wzdąćany«dmąc napełnić coś powietrzem (lub innym gazem), sprawić, żeby to napęczniało, stało się wypukłe, wydęte; wydąć, nadąć»
Wzdąć policzki.
Wzdymać usta (zwykle dla okazania niezadowolenia, wzgardy).
Wiatr wzdymał żagle.
Wzdęte chmury.
∆ Wzdęło konia, krowę itp., pot. wzdęło kogoś «brzuch konia, krowy itp. (potocznie także w odniesieniu do człowieka) napęczniał wskutek nagromadzenia się nadmiernej ilości gazów w jelitach»wzdąć się - wzdymać się1. «stać się wzdętym, wypełnionym powietrzem lub innymi gazami; wydąć się, nadąć się, napęcznie滯agle wzdymały się na wietrze.
Brzuch wzdął się chorobliwie.
2. «stać się wypukłym, wybrzuszonym ku górze; wezbrać, spiętrzyć się»Fale wzdymały się.
Słownik języka polskiego . 2013.