Zagubić książkę, list.
Zagubiły mu się ważne dokumenty.
Zagubić się w lesie, w tłumie.
Zagubić się w szczegółach.
Słownik języka polskiego . 2013.
zagubić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zagubićbię, zagubićbi, zagubićbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} położyć, umieścić coś tak, że nie można tego znaleźć; zapodziać, zawieruszyć coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zagubić czyjeś notatki. Zagubić czyjś adres. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zagubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zostać zagubionym, zawieruszonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zagubiły się komuś ważne notatki. Zagubiła się gdzieś pożyczona książka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
utonąć — dk Vb, utonąćnę, utonąćniesz, utoń, utonąćnął, utonąćnęła, utonąćnęli, utonąćnąwszy 1. «stracić życie wskutek pogrążenia się w wodzie, pogrążyć się w wodzie, pójść na dno» Chłopiec utonął w rzece. Rzucony kamień utonął w wodzie. ◊ książk. Coś… … Słownik języka polskiego
zachachmęcić — dk VIa, zachachmęcićcę, zachachmęcićcisz, zachachmęcićęć, zachachmęcićcił, zachachmęcićcony 1. pot. «zarzucić, zagubić coś, zwykle w sprawionym przez siebie rozgardiaszu» Zachachmęcić dokumenty, książkę, klucze. 2. pot. «uczynić coś niejasnym,… … Słownik języka polskiego
zagubienie — n I 1. rzecz. od zagubić. 2. «stan niepokoju właściwy komuś, kto znalazł się w nieznanym miejscu lub w nieznanej sytuacji i kto nie wie, jak postępować» Poczucie zagubienia. Nastrój zagubienia … Słownik języka polskiego
zagubiony — zagubionybieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zagubić (p.) zagubiony w użyciu przym. 1. «taki, o którym mało się wie, niezbyt widoczny spośród otaczających rzeczy» Zagubiona wyspa. 2. «taki, który nie wie, jak postąpić, co robić» Czuł się… … Słownik języka polskiego
zapodziać — dk Xb, zapodziaćdzieję, zapodziaćdziejesz, zapodziaćdziej, zapodziaćdział, zapodziaćdziali a. zapodziaćdzieli, zapodziaćdziany rzad. zapodziewać ndk I, zapodziaćam, zapodziaćasz, zapodziaćają, zapodziaćaj, zapodziaćał, zapodziaćany «wetknąć coś… … Słownik języka polskiego
zatracić — dk VIa, zatracićcę, zatracićcisz, zatracićtrać, zatracićcił, zatracićcony zatracać ndk I, zatracićam, zatracićasz, zatracićają, zatracićaj, zatracićał, zatracićany «stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać» Zatracić poczucie… … Słownik języka polskiego
zawieruszyć — dk VIb, zawieruszyćszę, zawieruszyćszysz, zawieruszyćrusz, zawieruszyćszył, zawieruszyćszony rzad. zawieruszać ndk I, zawieruszyćam, zawieruszyćasz, zawieruszyćają, zawieruszyćaj, zawieruszyćał, zawieruszyćany, pot. «zagubić, zarzucić»… … Słownik języka polskiego
