- zauroczyć
- dk VIb, \zauroczyćczę, \zauroczyćczysz, \zauroczyćocz, \zauroczyćczył, \zauroczyćczony«rzucić na kogoś, na coś urok; zaczarować»
Nie mówił o swych planach, żeby nie zauroczyć.
Słownik języka polskiego . 2013.
zauroczyć
Look at other dictionaries:
zauroczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zauroczyćoczę, zauroczyćczy, zauroczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczarować kogoś, wprawić kogoś w zachwyt, podziw; urzec, zafascynować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauroczyła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zauroczenie — n I 1. rzecz. od zauroczyć Poczuła zabobonną trwogę przed zauroczeniem nieżyczliwych oczu. 2. lm D. zauroczenieeń «fascynacja, zachwyt, oczarowanie» Zauroczenie sztuką, teatrem. Romantyczne zauroczenie. Ulec zauroczeniu … Słownik języka polskiego
rzucić kogoś na kolana — 1) Olśnić; zauroczyć; oczarować Eng. To dazzle, charm, or enchant; to cast a spell on 2) Zwyciężyć lub pokonać kogoś łatwo i całkowicie Eng. To win or defeat someone easily or totally; to beat with a great style … Słownik Polskiego slangu
zauroczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zauroczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zauroczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zauroczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} stan fascynacji, zachwytu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
