zegnać

zegnać
dk I, \zegnaćgnam, \zegnaćgnasz, \zegnaćgnają, \zegnaćgnaj, \zegnaćgnał, \zegnaćgnany
zgonić dk VIa, \zegnaćnię, \zegnaćnisz, zgoń, \zegnaćnił, \zegnaćniony - zganiać ndk I, \zegnaćam, \zegnaćasz, \zegnaćają, \zegnaćaj, \zegnaćał, \zegnaćany
1. «goniąc zgromadzić, skupić razem; spędzić»

Zegnać bydło do szopy.

Zganiać owce do zagrody, w dolinę.

2. «goniąc usunąć skądś; przepędzić, przegnać»

Zgonić krowy z pastwiska.

Zganiać muchy z twarzy śpiącego.

3. tylko zgonić, zganiać w, dk «gonieniem zmęczyć, sforsować»

Zgonić konia.

Ktoś zgoniony długim biegiem.

Przewodnik zganiał wycieczkowiczów po mieście.

Wrócił do domu zganiany.

4. pot. tylko zgonić, zganiać w, dk«chodząc szybko, biegając przejść wielokrotnie, przewędrować wiele miejsc, przemierzyć, schodzić»

Zganiać pół miasta.

Zganiali wszystkie szlaki turystyczne.

zgonić się, zganiać się obie formy dk, pot. «zmęczyć się długim i szybkiem chodzeniem, bieganiem; zhasać się»

Zganiali się w czasie meczu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • żegnać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, żegnaćam, żegnaća, żegnaćają, żegnaćany {{/stl 8}}– pożegnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozstając się z kimś, kto odjeżdża albo od kogo się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zegnać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zganiać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żegnać — ndk I, żegnaćam, żegnaćasz, żegnaćają, żegnaćaj, żegnaćał, żegnaćany 1. «zachowywać się wobec kogoś, kto odchodzi, odjeżdża, z kim się rozstajemy, w sposób zgodny ze zwyczajowymi formami towarzyskimi i ustalony społecznym konwenansem, np.… …   Słownik języka polskiego

  • żegnać się — I – pożegnać się {{/stl 13}}{{stl 7}} żegnać kogoś lub coś, rozstawać się z kimś lub czymś; rozłączać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żegnać się z bliskimi. Pożegnać się z gospodarzami.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}żegnać się –… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żegnać się — podn. Żegnać się ze światem, z życiem «umierać»: Gdy statek wszedł w ubogie obszary oceanu, gdzie połowy przestały dawać rezultat, rozpoczął się głód. Wkrótce dołączyła się do niego męka pragnienia. Kolejno, w trudnych do opisania mękach,… …   Słownik frazeologiczny

  • zgonić — → zegnać …   Słownik języka polskiego

  • pozganiać — dk I, pozganiaćam, pozganiaćasz, pozganiaćają, pozganiaćaj, pozganiaćał, pozganiaćany 1. «zegnać, wygonić skądś wiele zwierząt (potocznie: ludzi)» Pozganiać muchy ze stołu. Pozganiać dzieci z trawnika. 2. «zegnać, spędzić razem wiele zwierząt… …   Słownik języka polskiego

  • błogosławić — ndk VIa, błogosławićwię, błogosławićwisz, błogosławićaw, błogosławićwił, błogosławićwiony 1. «udzielać błogosławieństwa: żegnać krzyżem, znakiem krzyża» Błogosławić młodą parę. 2. «wyrażać wdzięczność za coś, zadowolenie z czegoś; pochwalać»… …   Słownik języka polskiego

  • ceremonialnie — przysłów. od ceremonialny (zwykle w zn. 2) Witać się, żegnać się, kłaniać się ceremonialnie …   Słownik języka polskiego

  • demonstracyjnie — przysłów. od demonstracyjny Demonstracyjnie witać, żegnać kogoś …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”