zranić

zranić
dk VIa, \zranićnię, \zranićnisz, zrań, \zranićnił, \zranićniony
«zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć»

Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie.

Zranić kogoś nożem, sztyletem.

Zranić kogoś w ramię.

Zranić nogę o druty.

Zranić rękę szkłem.

Zranione zwierzę padło.

przen. «dotknąć, urazić boleśnie czyjeś uczucia; sprawić komuś przykrość, przyczynić się do czyjegoś cierpienia»

Zranić czyjąś dumę, ambicję.

Zranić niewinnego podejrzeniem.

zranić się
1. strona zwrotna czas. zranić

Zranić się w palec, w ramię.

2. rzad. «zadać sobie wzajemnie rany, zranić wzajemnie jeden drugiego»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • zranić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zranićnię, zranićni, zrań, zranićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać ranę komuś, czemuś; ranić, skaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić kogoś nożem, widłami. Zranić stopę… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zranić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zranić sobie ciało; skaleczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić się nożem, siekierą. Zranić się w rękę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • na mokro — zranić lub zabić kogoś …   Słownik gwary warszawskiej

  • poranić — dk VIa, poranićnię, poranićnisz, poranićrań, poranićnił, poranićniony «zranić wielu albo zranić kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć» Pocisk poranił ludzi w schronie. Żołnierz poraniony w bitwie. Niedźwiedź poranił owce. Poranić sobie stopy… …   Słownik języka polskiego

  • skaleczyć — dk VIb, skaleczyćczę, skaleczyćczysz, skaleczyćlecz, skaleczyćczył, skaleczyćczony «uszkodzić żywą tkankę czymś ostrym; zranić, zadrasnąć» Skaleczyć nogę o kamień. Skaleczyć rękę odłamkiem szkła. skaleczyć się «zranić się lekko» Skaleczyć się w… …   Słownik języka polskiego

  • ugryźć — dk XI, ugryzę, ugryziesz, ugryź, ugryzł, ugryźli, ugryziony 1. «odciąć, oddzielić kawałek czegoś zębami» Ugryźć kawałek chleba, kawałek jabłka, jabłko. ◊ Nie móc czegoś (np. zagadki, zadania matematycznego) ugryźć «nie móc czegoś zrozumieć,… …   Słownik języka polskiego

  • zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… …   Słownik języka polskiego

  • zranienie — n I 1. rzecz. od zranić. 2. lm D. zranienieeń «miejsce zranione; rana» Zdezynfekować zranienie. Opatrzyć zranienia. zranienie się rzecz. od zranić się …   Słownik języka polskiego

  • krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

  • pazurek — Mieć pazurki «potrafić kogoś dotknąć, zranić» Z górki na pazurki zob. górka 2 …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”