- zwrócić
- dk VIa, \zwrócićcę, \zwrócićcisz, zwróć, \zwrócićcił, \zwrócićcony - zwracać ndk I, \zwrócićam, \zwrócićasz, \zwrócićają, \zwrócićaj, \zwrócićał, \zwrócićany1. «skierować w jakąś stronę; ustawić coś jakąś stroną ku czemuś; skręcić, wykręcić w jakimś kierunku»
Zwrócić twarz, wzrok w czyjąś stronę.
Weranda zwrócona ku stronie słonecznej.
◊ Zwrócić uwagę na kogoś, coś «dostrzec, zauważyć kogoś, coś; zainteresować się kimś, czymś, zająć się kimś, czymś»◊ Zwrócić komuś uwagę «zrobić komuś wymówkę, udzielić napomnienia; skarcić kogoś, upomnieć»◊ Ktoś, coś zwraca czymś uwagę «ktoś, coś wyróżnia się czymś z otoczenia, przyciąga wzrok, wzbudza zainteresowanie»◊ przestarz. Zwrócić broń, oręż itp. przeciw komuś «wypowiedzieć komuś walkę, wystąpić zbrojnie przeciw komuś»przen.Pytanie, prośba zwrócone do kogoś.
2. «oddać czyjąś własność; także: przekazać sumę należną komuś za coś, zapłacić za coś»Zwrócić dług, pożyczkę.
Zwrócić koszty podróży.
Zwrócić książkę do biblioteki.
Pieniądze zwrócone przez dłużnika.
◊ Zwrócić komuś słowo «zwolnić kogoś z obietnicy małżeństwa»◊ pot. Zwracać (jedzenie, pokarm) «wymiotować»zwrócić się - zwracać się1. «skierować się w jakąś stronę; odwrócić się ku komuś, czemuś»Zwrócić się twarzą ku słońcu.
Zwrócił się w kierunku rzeki.
Wszystkie oczy zwróciły się w stronę drzwi.
Wojska zwróciły się na zachód.
◊ Zwrócić się do kogoś a) «odezwać się do kogoś, skierować do kogoś jakieś słowa, pytanie itp.» b) «udać się do kogoś z jakąś sprawą, prośbą, z żądaniem»◊ Zwracać się do kogoś po imieniu, po nazwisku itp. «mówić do kogoś po imieniu, po nazwisku»◊ Zwrócić się w stronę czegoś, ku czemuś «zainteresować się, zająć się czymś»2. częściej dk «zostać zwróconym, spłaconym»Zainwestowane sumy zwrócą się w ciągu kilku lat.
Słownik języka polskiego . 2013.