chrupotać

chrupotać
ndk IX, \chrupotaćoczę (\chrupotaćocę), \chrupotaćoczesz (\chrupotaćocesz), \chrupotaćocz, \chrupotaćał, \chrupotaćany
1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć»

Kości chrupocą w paszczy psa.

Lód chrupotał w miednicy.

2. rzad. «gryźć, jeść coś twardego, chrupkiego, chrupać»

Konie chrupoczą owies.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • chrupotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, chrupotaćoczę, || chrupotaćocę, chrupotaćocze || chrupotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} o czymś twardym, kruchym: wydawać zwielokrotniony odgłos chrupania w czasie łamania, pękania, gryzienia, kruszenia itp.; trzeszczeć …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chrupotanie — n I rzecz. od chrupotać …   Słownik języka polskiego

  • chrzęścić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chrzęszczę, chrzęścićci, chrzęść {{/stl 8}}– zachrzęścić {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}chrząsnąć {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}chrząstnąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}chrzęsnąć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”