- ciemięzca
- m odm. jak ż II, DCMs. \ciemięzcacy; lm M. \ciemięzcacy, DB. \ciemięzcacówksiążk. «ten, kto ciemięży, prześladuje, gnębi, uciska; ciemiężyciel»
Carski ciemięzca.
Ciemięzca chłopów, niewolników.
Słownik języka polskiego . 2013.
ciemięzca
Look at other dictionaries:
ciemięzca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. ciemięzcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto ciemięży, gnębi, prześladuje innych; ciemiężyciel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieludzki, okrutny ciemięzca. Powstać przeciw ciemięzcy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciemięski — ciemięskiscy przym. od ciemięzca Ciemięscy władcy. Ciemięskie rządy … Słownik języka polskiego
ciemiężyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i → ciemięzca … Słownik języka polskiego
ciemiężyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. li, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co ciemięzca. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tyran — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. tyrannie; lm M. tyranni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} władca bezwzględny, rządzący za pomocą terroru, stosujący przemoc i gwałt; ciemiężyciel, ciemiężca, despota {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
