cmoktać

cmoktać
ndk I, \cmoktaćam, \cmoktaćasz, \cmoktaćają, \cmoktaćaj, \cmoktaćał, \cmoktaćany, a. IX, \cmoktaćkczę, \cmoktaćkczesz, cmokcz
1. «wydawać wargami odgłos przy jedzeniu, smakowaniu czegoś; mlaskać, cmokać»

Dziecko cmoktało głośno.

Świnie cmoktały przy korycie.

2. «pić, zwłaszcza głośno, po trochu, smakując»

Cmoktać wino.

3. «ssać»

Cmoktać landrynki.

4. «palić fajkę, cygaro, wciągając dym»
5. rzad. żart. «całować»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • cmoktać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, cmoktaćam, cmoktaća, cmoktaćają, cmoktaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydawać charakterystyczny odgłos wargami; cmokać przy jedzeniu, smakowaniu czegoś : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cmoktanie — n I rzecz. od cmoktać …   Słownik języka polskiego

  • smoktać — dk I, smoktaćam, smoktaćasz, smoktaćają, smoktaćaj, smoktaćał, smoktaćany a. IX, smoktaćkczę, smoktaćkczesz, smokcz 1. przestarz. «pić, jeść coś, wydając cmoktanie; ssać coś cmokając; cmoktać» Smoktać cukierek. 2. przestarz. «całować głośno… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”