czajnik

czajnik
m III, D. -a, N. \czajnikkiem; lm M. -i
«zakryte naczynie z dziobkiem, służące do gotowania wody na herbatę; imbryk»

Aluminiowy, emaliowany czajnik.

Zagotować czajnik wody.

ros.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • czajnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} naczynie (zakryte, najczęściej pękate) z dziobkiem (obecnie często zatykanym gwizdkiem), używane do gotowania wody, popularne w Europie od XVII w.; imbryk <ros.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czajnik — Głowa Eng. The head …   Słownik Polskiego slangu

  • Tea — For other uses, see Tea (disambiguation). Tea Longjing tea being infused in a glass …   Wikipedia

  • Alians (band) — Alians is a Polish punk rock, reggae and ska band, founded in 1990 in Pi%C5%82a. Alians first concert took place on May 19, 1990 in Bydgoszcz, with three founding members: Rafal Kasprzak (guit, voc.), Michal Thiede (bg) and Dariusz Kulak (drums) …   Wikipedia

  • Lost Soul — Jacek Grecki Wrocław, 2010 …   Deutsch Wikipedia

  • wpaść — 1. Brać, kupować, czytać itp. co wpadnie w ręce «brać, kupować, czytać itp. to, na co się akurat trafi, bez wyboru»: (...) włamali się do przedszkola na osiedlu. – Brali wszystko, co im wpadło w ręce: czajnik elektryczny, radio (...). SE… …   Słownik frazeologiczny

  • wpadać — 1. Brać, kupować, czytać itp. co wpadnie w ręce «brać, kupować, czytać itp. to, na co się akurat trafi, bez wyboru»: (...) włamali się do przedszkola na osiedlu. – Brali wszystko, co im wpadło w ręce: czajnik elektryczny, radio (...). SE… …   Słownik frazeologiczny

  • brzuchaty — brzuchatyaci «mający duży brzuch» Brzuchaty kucharz. Brzuchata postać. przen. «mający wypukły kształt; pękaty, baniasty» Brzuchaty czajnik, dzbanek. Brzuchata butla, dynia …   Słownik języka polskiego

  • czajniczek — m III, D. czajniczekczka, N. czajniczekczkiem; lm M. czajniczekczki «mały czajnik służący zwykle do zaparzania herbaty; imbryczek» Porcelanowy czajniczek …   Słownik języka polskiego

  • gwizdek — m III, D. gwizdekdka, N. gwizdekdkiem; lm M. gwizdekdki 1. «przyrząd do wytwarzania gwizdu przez wdmuchiwanie weń powietrza» Gwizdek metalowy. Gliniany gwizdek z kogutkiem. Gwizdek lokomotywy. Czajnik z gwizdkiem. 2. «głos gwizdka; gwizd» Być… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”