czupurzyć się

ndk VIb, \czupurzyć sięrzę się, \czupurzyć sięrzysz się, \czupurzyć sięurz się, \czupurzyć sięrzył się

«zachowywać się czupurnie; szukać zwady; srożyć się, stawiać się, rzucać się»

Czupurzył się i kłócił.

‹ukr.›