bezpośrednio

bezpośrednio
1. «bez jakiegokolwiek pośrednictwa; osobiście, wprost»

Stykać się z kimś bezpośrednio.

Dowiedzieć się o czymś bezpośrednio od naocznego świadka.

Kierować czymś bezpośrednio.

Malować bezpośrednio z natury.

2. «w stosunkach przestrzennych: bardzo blisko, tuż; bez czegoś, co przegradza»

Sąsiadować bezpośrednio z kimś.

Bezpośrednio za lasem rozciąga się bagno.

3. «w chwili następującej po czymś lub poprzedzającej coś, krótko przed kimś lub po kimś; zaraz, natychmiast»

Bezpośrednio po zakończeniu wojny.

Wejść bezpośrednio za kimś.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • bezpośrednio — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bez pośrednictwa kogokolwiek, czegokolwiek; wprost : {{/stl 7}}{{stl 10}}Porozumieć się z kimś bezpośrednio. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łączyć — ndk VIb, łączyćczę, łączyćczysz, łącz, łączyćczył, łączyćczony 1. «spajać, wiązać w całość» Kanał łączy morze z jeziorem. Łączyła ich przyjaźń. Łączyć przyjemne z pożytecznym. ◊ Nic nas z sobą nie łączy «jesteśmy dla siebie obcy, żadne sprawy,… …   Słownik języka polskiego

  • mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

  • oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

  • ośrodek — m III, D. ośrodekdka, N. ośrodekdkiem; lm D. ośrodekdki 1. «środkowy, centralny punkt czegoś» zwykle w terminologii specjalnej: ∆ anat. Ośrodki nerwowe «skupiska komórek nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym kierujące określoną czynnością… …   Słownik języka polskiego

  • roboczy — 1. «przeznaczony do pracy, na pracę; wykonujący pracę, pomagający w pracy, ułatwiający pracę; należny za pracę» Brygada robocza. Karta robocza. Ubranie robocze. Zwierzę robocze. ∆ Dniówka robocza «liczba godzin przepracowanych przez jednego… …   Słownik języka polskiego

  • twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

  • wewnątrzwydzielniczy — biol. «dotyczący wydzielania wewnętrznego w organizmie» ∆ Gruczoły wewnątrzwydzielnicze «gruczoły wytwarzające hormony wydzielane bezpośrednio do krwi, limfy, płynów tkankowych; gruczoły dokrewne» ∆ Układ wewnątrzwydzielniczy «ogół narządów i… …   Słownik języka polskiego

  • wysiać — dk Xb, wysiaćsieję, wysiaćsiejesz, wysiaćsiej, wysiaćsiał, wysiaćsiali a. wysiaćsieli, wysiaćsiany wysiewać ndk I, wysiaćam, wysiaćasz, wysiaćają, wysiaćaj, wysiaćał, wysiaćany 1. «rzucić, sypnąć nasiona na odpowiednio przygotowaną glebę, aby… …   Słownik języka polskiego

  • zorza — ż II, DCMs. zorzarzy; lm D. zórz «zjawisko świetlne polegające na zmianie barw nieba bezpośrednio przed zmrokiem i w czasie jego trwania lub w czasie trwania świtu i bezpośrednio po nim; powstaje głównie wskutek rozpraszania światła słonecznego w …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”