zatarasować

zatarasować
dk IV, \zatarasowaćsuję, \zatarasowaćsujesz, \zatarasowaćsuj, \zatarasowaćował, \zatarasowaćowany
«zagrodzić, zabarykadować drogę, przejście; zamknąć (drzwi, wejście itp.) zastawiając czymś»

Zatarasować przejście dla pieszych.

Ulica zatarasowana samochodami.

Zatarasować drzwi.

zatarasować się «zamknąć się gdzieś tarasując wejście; zabarykadować się»

Zatarasować się w pokoju.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zatarasować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zatarasowaćsuję, zatarasowaćsuje, zatarasowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zagrodzić drogę, utrudnić przejście, zastawiając je czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatarasować drogę. Samochody zatarasowały przejście. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zabarykadować — dk IV, zabarykadowaćduję, zabarykadowaćdujesz, zabarykadowaćduj, zabarykadowaćował, zabarykadowaćowany «zagrodzić drogę, przejście barykadą, uniemożliwić dostęp, wejście do czegoś, zatarasować» Zabarykadować ulicę. Zabarykadować drzwi, okna.… …   Słownik języka polskiego

  • droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

  • drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na …   Słownik języka polskiego

  • pozastawiać — dk I, pozastawiaćam, pozastawiaćasz, pozastawiaćają, pozastawiaćaj, pozastawiaćał, pozastawiaćany 1. «stawiając wiele rzeczy, zakryć powierzchnię czegoś, zatarasować dostęp do czegoś» Pozastawiać stoły przekąskami, srebrem. Pokoje pozastawiane… …   Słownik języka polskiego

  • wejście — n I 1. rzecz. od wejść. 2. lm D. wejść «miejsce, którym się wchodzi (do jakiegoś wnętrza), którym można wejść; brama, drzwi, wrota, otwór» Główne, boczne wejście. Osobne, nie krępujące wejście. Wejście frontowe a. wejście od frontu. Wejście… …   Słownik języka polskiego

  • wyjście — n I; lm D. wyjść 1. rzecz. od wyjść ◊ Punkt wyjścia czegoś «to, co stanowi zaczątek, podstawę, podłoże czegoś» 2. «miejsce, otwór, przez który się wychodzi; drzwi» Boczne, główne, tylne, zapasowe wyjście. Pokój z wyjściem do ogrodu. Wyjście na… …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

  • zablokować — dk IV, zablokowaćkuję, zablokowaćkujesz, zablokowaćkuj, zablokowaćował, zablokowaćowany rzad. zablokowywać ndk VIIIa, zablokowaćowuję, zablokowaćowujesz, zablokowaćowuj, zablokowaćywał, zablokowaćywany 1. «utrudnić przejście, zastawić, zagrodzić …   Słownik języka polskiego

  • zagrodzić — dk VIa, zagrodzićdzę, zagrodzićdzisz, zagrodzićgrodź a. zagrodzićgródź, zagrodzićdził, zagrodzićdzony zagradzać ndk I, zagrodzićam, zagrodzićasz, zagrodzićają, zagrodzićaj, zagrodzićał, zagrodzićany 1. «postawić jakąś zagrodę, oddzielić coś od… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”