Aresztować kogoś za coś, na czyjeś polecenie.
Aresztować pod jakimś zarzutem.
Słownik języka polskiego . 2013.
aresztować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, aresztowaćtuję, aresztowaćtuje, aresztowaćany {{/stl 8}}– zaaresztować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tymczasowo pozbawiać kogoś wolności przez… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyglinić — aresztować … Słownik gwary warszawskiej
арест — арестовать, с 1705 г., также арешт, 1705 г.; см. Христиани 25; Смирнов 43 и сл. Судя по ударению, арест через польск. arest, areszt (то же) прешло из нем. Arrest, которое восходит к ст. франц. arrest. Более ранним ударением является арест из нов … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
wspólny — 1. Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego a) «być podobnym do kogoś, do czegoś, odznaczać się jakimiś cechami, które upodabniają, zbliżają, łączą»: Suita op. 25 w swej neobarokowej pastiszowości dowodzi, iż Schönberg miał też coś wspólnego ze… … Słownik frazeologiczny
areszt — m IV, D. u, Ms. aresztszcie; lm M. y 1. «pozbawienie kogoś wolności osobistej przez zamknięcie pod strażą; aresztowanie» Areszt policyjny, sądowy. Karać aresztem. Skazać na areszt. Otrzymać miesiąc ścisłego aresztu. ∆ Areszt domowy «areszt przez… … Słownik języka polskiego
aresztowanie — n I rzecz. od aresztować Aresztowanie bezprawne, represyjne. Masowe aresztowania. Mieć polecenie aresztowania. Wydać nakaz aresztowania. Coś grozi aresztowaniem. Komuś grozi (zagraża) aresztowanie. Dokonano licznych aresztowań … Słownik języka polskiego
aresztowany — aresztowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. aresztować (p.) aresztowany w użyciu rzecz. «człowiek aresztowany» Doprowadzić aresztowanego do komisariatu. Pomieszczenie dla aresztowanych … Słownik języka polskiego
awanturnik — m III, DB. a, N. awanturnikkiem; lm M. awanturnikicy, DB. ów 1. «człowiek skłonny do awantur, kłótni; człowiek awanturujący się» Aresztować, uspokoić awanturnika. Nie zadzierać z awanturnikami. 2. przestarz. «człowiek prowadzący burzliwy tryb… … Słownik języka polskiego
capnąć — dk Va, capnąćnę, capnąćniesz, capnąćnij, capnąćnął, capnąćnęła, capnąćnęli, capnąćnięty, capnąćnąwszy pot. «chwycić, złapać, schwytać; ukraść, ściągnąć» Pies capnął ją za płaszcz. Złodziej capnął mu portfel. przen. «aresztować» Capnęli go i teraz … Słownik języka polskiego
przyaresztować — dk IV, przyaresztowaćtuję, przyaresztowaćtujesz, przyaresztowaćtuj, przyaresztowaćował, przyaresztowaćowany 1. rzad. «aresztować» Przyaresztować zbiega, złodzieja. 2. przestarz. «nałożyć areszt na coś» … Słownik języka polskiego
